|
|
|
Het
radio-beeld van Sagitt A, het centrum van ons
sterrenstelsel. Waarom
Galactische Tijd? Waarom
Galactische Tijd? Van
alle tijdfenomenen, is de precessie
van de equinox,
het geleidelijk verschuiven van de sterren in de
sterrenhemel, cultureel het meest vluchtig. Het is de
bron van een hoop zorgen geweest. De
Beschaving
der Azteken,
b.v.
welke er een zeer wetenschappelijk respekt voor de
sterrenhemel op nahield qua tijdcultuur, kon niet overweg
met de precessie welke ervoor zorgde dat de zonnegod niet
langer opkwam in de Melkweg. Dit was een slecht voorteken
en zou leiden tot de neergang van de cultuur. Kort daarna
vernietigden inderdaad de Spanjaarden hun cultuur met het
kerstenen en koloniseren van Zuid Amerika. Bijgelovig of
niet, feit is dat de cultuur haar zelfvertrouwen verloor
met de dynamiek van de sterrenhemel. Het feit dat de
Zuidamerikanen op zich een goed idee hadden van de
astronomie, observatie-pyramiden bouwend zoals de
Egyptenaren kon dit niet voorkomen. De Maya-cultuur hield
er zelfs een kalender t.o.v. de planeet Venus op na (zie
afbeelding) voor religieuze
doeleinden,
(zie voor
links: ancient
and lost civilizations
van de tijd-directory:
kalenders).
In
Engeland, zo
zijn archeologen het erover eens, werd het antieke
Stonehenge waarschijnlijk opgericht voor religieuze
doeleinden. De britse astronoom Gerald
Hawkins
opperde
in
1963 de theorie dat de plaatsing van de stenen werd
gebruikt als een enorm astronomisch instrument. Voor de
zon is dit nog steeds een interessant observatorium,
geldig zolang als de as van de aarde niet noemenswaardig
is verschoven in verhouding tot de zon. Maar voor het
observeren van de sterrenhemel, als het ooit die functie
gehad zou hebben, heeft het zijn waarde verloren: de
sterren zijn uit hun positie verschoven waarmee de
plaatsing ervan naar de constellaties van de sterrenhemel
een willekeurige is. plaatsing
van de piramiden te Gizeh tnar de formatie
Orion. In
Egypte
waren de grote piramiden te Gizeh op één
lijn geplaatst met het sterrenbeeld genaamd Orion, maar
vanwege de precessie fungeren deze piramiden niet langer
naar behoren meer als een observatorium voor de sterren.
Men heeft er computers voor nodig om de sterrenhemel te
reconstrueren ten tijde van hun bouw om er achter te
kunnen komen dat ze inderdaad oorspronkelijk op
één lijn stonden in de richting van
hetzelfde sterrenbeeld waarnaar de piramiden onderling
waren opgesteld om het teken weer te
geven.(zie
ook The
Pyramids of Egypt) Alle
grote culturen die probeerden de sterrenhemel te
respekteren hebben erin gefaald dat te doen vanwege de
precessie en zijn verdwenen. De piramiden in Zuid Amerika
en Egypte, Stonehenge, en zelfs de
astrologie
welke zich erop beroept zich op de sterren te
oriënteren, hebben hun status als cultuur van
betekenis verloren. Sagittarius,
het teken waar het centrum van ons sterrenstelsel zich in
bevindt In
feite moet het geval van de moderne populaire astrologie
planetologie worden genoemd omdat de tekens waar men mee
rekent gefixeerd zijn op het zonnejaar welk een solaire
zodiak
naar de seizoenen en solaire maanden geeft verschillend
van de astronomische zodiak welke wel rekening houdt met
de precessie.
De astrologie als zodanig bekommert zich derhalve niet
echt om de sterren, noch observeert zij aktief de
sterrenbeelden waar ze over spreekt. In de oude tijd
echter, in tijden zo vroeg als de vedische beschaving was
de astrologie een hoogstaande cultuur van betekenis in
het behartigen van de staatszaken. Omdat
het zowel logisch (wetenschappelijk) is als religieus om
met de sterren rekening te houden heeft de mensheid
geprobeerd er culturen naar de sterren op na te houden.
Ze verdwenen allen in corruptie en verval overvleugeld
door sterkere, meer concrete en stabielere culturen. Voor
een cultuur is
het echter van belang het volkomen geheel van het
universum te respekteren daar het deel uitmaakt van de
tijd van leven van het wetenschappelijk en religieus
bewustzijn. De
Hindoes noemen het sterrenstelsel S'is'umara
(dolfijn)
en beschouwen het centrum als de navel van Vishnu, de
Handhaver (zie
S.B.
5.23:8
en S.B.
2.2: 25).
Het is het derde referentiepunt na de zon en de maan dat
zegt hoe men zich tot het kosmische verhoudt waar al het
bestaande wordt gevonden. Psychologisch vestigt het de
uiteindelijke identiteit en het zelfbewustzijn van de
planeet die zo een omschreven plaats en een gedefinieerd
leven tussen de sterren krijgt toegewezen. cultureel
moeten we feitelijk onze verjaardagen ernaar instellen.
Maar met het verschuiven van het tropisch jaar t.o.v. de
sterrenhemel, de precessie, is men op een levensduur van
zeventig jaar gestorven tegen de tijd dat de sterrenhemel
meer dan een dag is verschoven. Vandaar het hardnekkige
geloof in de astrologie. Derhalve
is
het idee van de galactische tijd enkel van belang voor
het collectieve van de wereldcultuur dat langer
standhoudt dan een eeuw.
Het stijgt uit boven het individuele belang tot het nivo
van het belang van de collectiviteit om de zelfde
identiteit te behouden in het rekening houden met het
dynamisch universum op een illusievrije wetenschappelijke
manier. Deze gelijkblijvendheid is essentieel voor het
overleven en de stabiliteit van een cultuur. Vanwege het
zelfbewustzijn van onze groeiende mondiale cultuur en de
gewenste stabiliteit ervan is een heldere visie op de
dynamische werkelijkheid die alle levende wezens
konditioneert dus van belang. Daarom biedt deze site de
Galactische Tijd, de
derde optie van orde,
na het kalendergebruik t.o.v. de zon en de
maan.
Radiobeeld van de sterrenhemel dat
ons sterrenstelsel van binnenuit bezien
toont