-
Waarschuwing:
bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek
beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing.
Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is
beslist af te raden.
a)
Wees zeker.
b)
Vermijd speculatie.
c)
Kontroleer je werk.
d)
In geval van mislukking, corrigeer, excuseer en plan
voor beter.
e)
Vraag altijd zoveel als mogelijk
is..
f)
Vergeef en vergeet.
g)
Ken je territorium: onderzoek en
ontdek.
h)
Wees zo onafhankelijk
mogelijk.
i)
Socialiseer.
j)
Indien kritisch over anderen, voeg altijd de
constructieve opmerking
toe.
k)
Wees op je hoede voor
verleidingen.
l)
Maak je geen zorgen over je
imago.
m)
Hou vast aan de rol die je
speelt.
n)
Zoek je identiteit in je status en
bezigheid.
o)
Wees consequent
p)
Wees altijd bereid materiële doelen op te
geven.
q)
Verdedig altijd je
eer.
r)
Zwijgen is goud.
s)
Klaag niet meer dan nodig
is.
t)
Ga af op wat wat bona fide is in geval van
hulpbehoevendheid.
u)
Discrimineer niet naar geslacht, religie, politieke
voorkeur, ras, status of
beroep.
v)
Hou de vertoning gaande: toon je
kracht.
w)
Ga met de stroom mee.
x)
Refereer minimaal.
y)
Goedheid vóór
passie.
z)
Bekrachtig wat je
wilt.
a) Wees zeker.
Zeker
te zijn is belangrijk. Het is zelfs nog belangrijker
te weten wáár je zeker van bent. Men kan
zeker zijn van het tijdelijke, men kan zeker zijn van
het eeuwige. Als geheel kan men zeker zijn van de
eeuwige tijd.
Van fysieke verschijningen kan men niet zeker zijn.
Hoewel tot op zekere hoogte voorspelbaar moet men
vertrouwen op de garantie van verandering van vorm
meer dan vertrouwen op, of pretenderen te vertrouwen
op, de garantie van de stabiliteit van vorm. Hoewel
kwaliteit gedefiniëerd is door de stabiliteit van
vorm, zal alleen de garantie van aanpassing aan
tijd
en omstandigheden vertrouwen geven. Met levende wezens
wordt de eeuwige tijd
gekend door de ziel.
Om daarmee zeker te zijn van de ziel
is de primaire beheersings-strategie. Als mensen
eenmaal bijeengehouden worden in functie tot de
ziel,
kan men spreken van een succesvolle onderneming. De
onderneming moet de relatie tot de ziel
definiëren. Ondernemen ter wille van een optimale
aanpassing aan tijd
en omstandigheden kan aldus een definitie vormen van
ideaal bestuur. Dit betekent dat in principe voor
iedere lokaliteit zich een verschillende variatie van
het produkt, of het nu materiëel is of
geestelijk,
mag ontwikkelen. Een dergelijk ideaal produkt is een
doe-het-zelf-aanpassings-opzet. Men kan een
schrijfmachine hebben, maar niet de tekst. Men kan het
voedsel hebben, maar niet de manier waarop de tafel
moet worden gedekt. Men kan een tekst hebben, maar
niet de interpretatie naar het tijdstip
van lezen. Uiteindelijk is de ziel
de uiteindelijke autoriteit of het produkt van het
goddelijke, of goddelijke van het produkt, waar men
zeker van kan zijn.
b) Vermijd speculatie.
Als
je zeker moet zijn van de ziel,
moet je ook zeker zijn van de regels. Naar de eeuwige
waarden van de ziel
is er een basis set van principes voor de beheersing
waarover geen verdere speculatie moet bestaan. Verdere
speculatie doet de garantie vervallen van de
ziel
waardoor het vertrouwen in het produkt zal afnemen. De
basiswaarden worden uitgedrukt in de zegswijze: naar
waarheid delen en zorgen is een schone zaak. Uit deze
uitspraak volgen de basisprincipes zoals uitgedrukt in
het eerste gebod van een succesvolle onderneming:
zonder intoxicatie (waarheid), noch door anderen
schade te berokkenen (zorgen), en zonder te gokken
(delen) moet men een legale liefde bereiken (reinheid)
van produceren en consumeren. (afb.)
Aldus is het drinken van alcohol, het mislukken in
medeleven en gokken op het verkeerde paard in ontucht,
precies de manier om het kontakt te verliezen met de
ziel
en de onderneming te torpederen. Derhalve zou
speculatie over dit gebod moeten worden vermeden. Er
kunnen variaties qua interpretaties zijn van
onderneming tot onderneming, maar het basisgebod
verdraagt geen amendering. Het kontakt verloren
hebbende met het basisgebod noodzaakt boetedoening
en/of pelgrimage.
c) Kontroleer je werk.
Als
het beste produkt de vrede is, kan oorlog het werk
zijn. Dit is een probleem. De regel der rijpheid
impliceert dat niemand je werk hoeft te kontroleren.
Kontrolerende instanties veranderen de samenleving in
een school waar je nooit van afstudeert. Leraren,
kontrolerende mensen, moeten eraan werken overbodig te
zijn, zonder enige overweging wat betreft hun eigen
positie. Aldus bezien is werkeloosheid de hoogste
prestatie. Zonder dit zal de samenleving een
paranoïde hel zijn. In feite staat hier de
definitie van arbeid ter discussie. Niemand is
werkelijk werkeloos. De term zou uit het woordenboek
moeten worden verwijderd en moeten worden
geherdefinieerd als ongesalarieerdheid. Dienst aan de
ziel,
dienst aan het materiële motief, en dienst zonder
overeenstemming zijn de drie soorten arbeid die de
mens bezig houden. Mensen maken er ongekwalificeerd op
zichzelf een zooitje van, moeten gecorrigeerd worden
naar materiële maatstaven en ten slotte moeten ze
worden gered door te werken terwille van de
ziel.
Dit is waar het werk der mensen allemaal om draait.
Dit is hoe mensen hun werk kontroleren en de
samenleving runnen (afb.).
Het uitgerijpte individu incorporeert de drievoudige
definitie van arbeid: van een positieve identificatie
met de autoriteiten werkt hij zonder verdere
instemming op zich zelf, proberende de zaak niet in
het honderd te laten lopen. Ontdekkende dat dat wel
gebeurt, corrigeert hij zichzelf naar de gekende
materiële standaard en geniet van de vruchten van
deze oorlog voor het resultaat in de vrede van zijn
ziel-reddende strategieën. Een uitgerijpte
samenleving zou hier rekening mee moeten houden:
begrijpen dat mensen voor hun eigen verantwoording
leven, ze hun overtredingen tegen de standaard
vergeven, en voor ze zorgen middels sociale zekerheid
ter wille van de vrede toegevende dat niet iedereen
altijd onafhankelijk voor het resultaat kan werken. De
vrede bewaren sociale zekerheid genietend is net zo
belangrijk als vechten voor een resultaat of je eigen
baas zijn. In feite is een volwaardige samenleving
niet mogelijk één van deze ledematen
amputerend.
d) In geval van mislukking, corrigeer,
excuseer en plan voor beter.
Vele
mensen falen: ze worden ziek, begaan zelfmoord,
krijgen een ongeluk, vallen buiten de boot, lijden aan
een verslaving of worden krankzinnig (afb.)
Voor zover het ontbreekt aan intelligentie
kan men opvoeden, begeleiden en sturen. Voor zover het
ontbreekt aan ervaring kan men het voorbeeld geven,
het model zijn. Voor zover het de natuurlijke neiging
tot chaos betreft kan men vertegenwoordigen, de orde
hooghouden die nodig is (afb.).
Hoe dan ook, mislukking moet worden onderkend,
geëxcuseerd en worden gecorrigeerd. Dit is het
fundament van de samenleving waar we niet buiten
kunnen. Je kan niet altijd je voorbeeldige stokpaardje
berijden of alleen een leraar zijn, noch zal alleen
het herstel van de gebroken orde afdoende zijn. Aan de
ontkenning van de mislukking ontspruit alle
psychopathologie. Niet juist geïdentificeerd met
de voorvaderen moge men niet begrijpen waarom de
dingen niet op de juiste manier uitwerken: men
realiseert zich niet altijd wie men is, in welke
schoenen men staat. De kultuur komt niet uit de lucht
vallen maar heeft een geschiedenis van falen en
slagen. Met het veranderen der tijden worden de
kaarten opnieuw geschud en moeten spelletjes opnieuw
van voor af aan worden gespeeld. Dat is wat het leven
interessant maakt: de geschiedenis herhaalt zich, maar
niet op dezelfde manier. Mannen ontwikkelen zich tot
vrouwen en omgekeerd. Rollen kunnen worden gefixeerd,
maar niet de acteurs. Vandaag is men de baas van de
onderneming, morgen moet men elders als een leerling
beginnen. Zonder de realisatie van mislukking, het
excuseren van het falen en de wil te corrigeren mogen
we spreken van een geestesziekte: de ziel
is niet gediend door misleiding en de psyche
verliest zich in waanzin de angst van de samenleving
reflecterende. Een samenleving die mislukking
accepteert als een uitdaging om te werken kent in
feite geen verliezers: alleen de bezigheid
verandert.
e) Vraag altijd zoveel als mogelijk
is.
Men
kan piekeren en speculeren, maar de ervaring, het
model of de juiste orde missend is men verloren zonder
de oprechte wil de autoriteit van een ander mens te
erkennen. Dit doet men vragenderwijs. Het is niet
altijd mogelijk vragen te stellen, maar ten minste
één kwart van de bevolking zou moeten
leven voor het beantwoorden van de vragen van de rest.
Intellectuelen, boekmensen, apollinische
academici, priesters, adviseurs, en raadgevers. zouden
moeten begeleiden, sturen en orde moeten verkondigen
terwille van de regering vertegenwoordigende,
onafhankelijk ondernemende en gesalariëerd
werkende mensen. Enkelen moeten de verstandigsten
zijn. De spirituele oriëntatie van de
verstandelijken zou moeten samenhangen terwille van de
ziel,
de basiswaarden en de kennis van hun vak en
specialisatie vertegenwoordigend. Vaak zullen ze
frustrerend antwoorden om het materiële motief te
ontmoedigen en de vrede van hun eigen zaken te
bevorderen. Maar in feite is er een behoefte aan een
evenwicht van materiële en geestelijke belangen
(afb.)
Hoewel iedere kultuur zijn eigen stijl van bestuur
heeft doet het allemaal niet ter zake zonder de
geest
en zegt de geest
niets zonder de relatieve wereld.
f) Vergeef en vergeet.
Het
is niet zo makkelijk te vergeven, noch kunnen we
makkelijk vergeten met alle soorten van berokkende
schade in het zicht. Er is macht voor nodig om te
vergeven en te vergeten. Kennis is macht. De grootste
misdaden kunnen worden vergeven als de criminelen
worden gezien als slachtoffers van een falend systeem.
Je kan ze zelfs als helden herkennen die het systeem
bevechten. Ten einde machtsstrijd te beëindigen
is de macht verdeeld en in tegenwicht uitgebalanceerd.
Dit is de manier waarop macht gehandhaafd wordt en men
kan vergeven en vergeten. Evenals op het politieke
vlak, gaat de leiding van de samenleving ook in
drieën. De mens moet op twee benen lopen en heeft
daarom drie ledematen nodig. De politiek loopt op de
benen van de religie en de wetenschap. Religie heerst
op basis van het afwisselend politieke en
intellectuele belangen. De intellectuele gemeenschap
moet balanceren tussen het religieuze en politieke. Om
deegwaren te koken heb je water een pan en deegwaar
nodig. Om evenzo een gezonde en evenwichtige
samenleving te hebben die in staat is te vergeven en
te vergeten, moet de macht worden verdeeld en tegen
elkaar worden uitgebalanceerd. door de drie ledematen
van de politiek, de wetenschap en de religie.
(afb.).
De één kan niet zonder de ander. Alles
is al geprobeerd en alles wat bewezen is dat het de
inzet van allen vereist om een gezonde samenleving te
kunnen creëren. Haat kent iedereen van het ego
van zijn identificatie-groep die het altijd
makkelijker vindt om te beschuldigen dan om te boeten.
Maar een ieder die zijn benen beziet moge opmerken dat
er twee voor nodig zijn om te kunnen dansen en men er
ook één been in moet zien om de muziek
te spelen. Schiet niet op de pianist en laat het
paartje dansen. Dan zal de misère worden
vergeten.
g) Ken je territorium: onderzoek en
ontdek.
Het
is gemakkelijk een vooroordeel te hebben en in
minachting te leven. Alleen maar niet wetend wat er
aan de hand is of hoe de zaken er voor staan,
verliezen mensen die een eenzijdige strategie leven
het zicht op de volledige werkelijkheid.
Ieder ego-begrip pretendeert de volledigheid hoog te
houden, maar geen ervan doet dat ook werkelijk. Er is
orde, schoonheid en bewustzijn
in alles om ons heen. Dingen zijn ook in voortdurende
verandering. Men moet de veranderingen bijhouden om
een duidelijk oordeel te hebben vrij van
vooringenomenheid en minachting. Hiervoor zijn
voortdurende verkenning en ontdekking vereist. Men
moet zijn veronderstellingen beproeven en tot nieuwe
komen. Deze houding van proberen en vergissen is
typisch wetenschappelijk. Het gevaar van deze houding
is het koesteren van onwetendheid: alsof het niet
bekend is dat iedereen compenseert vanwege het verlies
aan ziel
en gaat voor de trots van het ego.
Uit de verdeling van de macht kan men leren herkennen
wat de beperkingen van iedere optie inhouden:
wetenschap is geneigd tot dwaasheid, religie is
geneigd irrationeel te worden en politiek neigt tot
misbruik. Niemand moet evenwel worden veroordeeld
vanwege zijn beperkingen: de wetenschappelijke methode
(afb.),
de wonderen der heiligheid (afb.)
en de vertogen van de politiek (afb.)
zijn absoluut noodzakelijk. Al dezen behoeven
zorgvuldige overweging om te ontdekken hoe ze van
tijd
tot tijd
werken. Niemand zou zonder te ontdekken hoe de dingen
echt werken moeten zijn, hoe kan je je anders
aanpassen en een wijze eigen strategie
ontwikkelen?
h) Wees zo onafhankelijk
mogelijk.
Eén
van de meest belangrijke vereisten voor een gezonde
zakelijkheid is onafhankelijkheid. Ieder heeft een
eigen wereld. Iedere wereld heeft zijn eigen
prioriteiten, regels, zwakheden (afb.),
evenwichten etc. Je eigen zaken behartigen is
fundamenteel voor een duurzame integriteit van
bestuur. Een beroep doen op gezag van buitenaf en
andere hulpbronnen behoeft zorgvuldige afweging: is
het echt noodzakelijk, en indien nodig hoe ver kan je
dan gaan met het uit handen geven van je zaken? Met
grote voorzorg zouden deze dingen moeten worden getest
tegen dezelfde norm: zijn ze zelf onafhankelijk en
tolereren ze jouw onafhankelijkheid? Er zijn vele
scholen die piramiden vormen van zowel materiëel
als geestelijk voordeel. God
echter is niet hetzelfde als het voordeel van de
twijfel. God
is de integriteit en volledigheid van zowel de natuur
als de kultuur, niet simpelweg een strategie van
profijt om zoekenden om de tuin te leiden. Aldus volgt
religieuze onafhankelijkheid op de realisatie van de
ware aard van God.
Politiek en wetenschappelijk is dit minder duidelijk
daar alles materiëel bezien aan elkaar vast lijkt
te zitten. Niettemin kan niemand echt de zaak aan
zonder een gewetensvolle ziel.
Op basis van enkel het materiële ego kan geen
stabiliteit worden gevonden. Dus, voor welke
machtsstrategie dan ook, of het nu in naam is van God,
de partij of de heerschappij over de natuur; een
zuiver geweten is onmisbaar. Hiertoe moet elke misser
in je gedragsrepertoire worden verslagen: zonder een
heldere geest,
met het verspillen van je energie of onder valse
voorwendselen, kan er met het bestuur van de
ziel
van succes geen sprake zijn, en zonder een tevreden
ziel
is men niets dan een slaaf van de materiële
natuur. Hierom heeft iedere moeder een kind nodig,
iedere baas een werknemer, iedere leraar een leerling
en iedere student een voorbeeld. Als eenmaal de ander
in het hart aanwezig is, kan de onafhankelijkheid er
zijn.
i) Socialiseer.
Socialiseren
wordt makkelijk vergeten door diegenen die werken
vóór alles plaatsen. De samenleving
heeft een eigen ritme en vanwege die golflengte kan je
het makkelijk nalaten te socialiseren, hetgeen jammer
is aangezien het op zichzelf nog zo slecht niet was.
Met een andere indeling van het echte solstitium tot
solstitium-jaar in b.v. 24 vijftiendaagse perioden,
twaalf maanden tellende van dertig dagen en 48 weken
met vijf extra dagen gelijkmatig verdeeld (behalve
midzomers ,zie tabel),
kan men met een eigen ritme opponeren en socialiseren
zonder verloren te raken in de romeinse stijl van
veroveren met de oude kalender. Een andere truuk is je
dagschema af te zetten tegen de positie van de zon
door een horloge op de zonnetijd in te stellen (zie
tabel).
Deze truuk verslaat de politieke dominantie van de
standaardtijd. Socialiseren is niet vrij van
hypnotische aantrekking die een ritme van zichzelf
bestiert zo dat ieder systeem zijn eigen truuk heeft
om het andere te niet te doen. De complexiteit van de
moderne cultuur vormt een uitdaging en met alle
experimenteren zou het socialiseren niet moeten worden
opgeofferd.
j) Indien kritisch over anderen,
voeg
altijd de constructieve opmerking toe.
Men
zou niet alleen zelfkritisch moeten zijn, maar ook de
anderen niet de waarheid van een andere mening moeten
onthouden. Dit is allemaal zeer essentiëel voor
de sociale kontrole en een dynamische samenleving. Een
hypocriet
zijn schept een samenleving van hypocrieten
en een dergelijk uiterlijk vertoon maakt een val niet
altijd zo vredesgezind als men zich gewenst had.
Daarom gebied de wijsheid deze voorkomende en
liefdevolle kritiek die niemand echt wil horen. Maar
zo is het leven en het kan worden verdragen middels de
constructieve opmerking : 'Je bent o.k., maar zonder
die truttige stropdas van je zou ik er gelukkig mee
zijn je formele positie te herkennen' . Of: 'Je ruikt
te zwaar lieverd, maar als we samen zouden gaan
wandelen kan ik het lijden.' Of naar het systeem: '
Het is een gemene, slechte wereld, maar met een andere
tijd
kan het leefbaar zijn.' Niemand kan leven met het idee
dat hij, zij of alles slecht is, maar met een
bekentenis terwille van beter kunnen mensen geluk
vinden. In deze regel ligt dus vervat: het doel
heiligt de middelen. Niet wetende hoe voor een betere
wereld te leven slikken mensen hun kritiek in en
vervallen ze in stilzwijgen. In een dergelijke
samenleving voelt niemand zich thuis. Geen licht, geen
toekomst, geen kennis, geen geluk. Om niet in
zelfmoord en andere zelfvernietiging (afb.)
te vervallen is constructieve kritiek gebaseerd op
bewustzijn
van het ideaal een noodzaak.
k) Wees op je hoede voor
verleidingen.
In
de zakenwereld geldt de stelregel dat de zaken voor
het meisje gaan. Maar het genot van werken is hier
niet echt mee begrepen. Dus, heeft verleiding meer
betrekking op het verschil in de houding wat betreft
het lustprincipe in het algemeen. Lust en liefde
kunnen worden onderscheiden naar hun regelingen. Lust
is primair en verdraagt nauwelijks of geen uitstel en
kontrole. Liefde is trouw aan het secundaire en bereid
zich in goedheid te onderwerpen aan schema en
kondities. Hieruit volgt dat de onvermijdelijke
konklusie moet zijn dat alle verlangen reguleren in
goedheid de oplossing is voor het probleem van het
plezier dat de zaken bederft. Niet alleen het
lustprincipe loopt het gevaar van het irreguliere, ook
het werkelijkheids-principe
voor het zakelijk bestuur staat bloot aan de dreiging
der verleiding. Voor een vooruitstrevende onderneming
is het moeilijk al te strikt te zijn in haar schema:
men moet dynamisch zijn ten einde zich snel te kunnen
aanpassen. De dingen kunnen niet altijd middels het
uurwerk worden geregeld e.d. Hier is de regel van de
samenwerking geldig. De verleiding van het
werkelijkheids-principe
is verloren te gaan in een machts-trip van het eigen
ego.
Het geweten en de moed hebben twijfels en vreugde te
delen met medewerkers zal de zaak terug brengen tot
het nivo van werkelijkheid
dat nodig is om in zaken te kunnen overleven
(afb.).
l) Maak je geen zorgen over je
imago.
Het
is belangrijk consistent te zijn qua verschijning en
karakter. Maar de werkelijkheid
van de persoon is dynamisch: verschijning is een
aanpassing en aanpassingen veranderen naar
tijd
en omstandigheden. Ook het karakter is dynamisch: men
kan zich ontwikkelen van sterk naar zwak en omgekeerd.
Een harde jongen mag een keertje toegeven en een
makkelijk iemand kan een oude vergeten regel opnieuw
instellen. Met al deze dynamiek van het leven is het
duidelijk dat men zich geen zorgen zou moeten maken
over het imago zoals het gaat. Wat van belang is is
het kosmisch bewustzijn
van ware zelfrealisatie. De werkelijkheid van de
ziel
dienende kan van alles gebeuren: het leven wordt een
avontuur waarin oude zekerheden worden ingewisseld
voor onbeperkte keuze. Natuurlijk kan men niet De Heer
zelve zijn en voor eeuwig de gelukzaligheid en kennis
van de kosmische ziel
van het volkomen geheel genieten. We moeten leven met
de kleine en bescheiden extasen van onze
meditaties,
liefde en medeleven en zijn aldus gebonden aan onze
keuzen. Volledige vrijheid en keuze is derhalve nooit
het geval. Met zou zich altijd zorgen moeten maken
over een zuiver geweten op de eerste plaats. Een
verzaakte plicht kan onheil brengen. Vasthoudend aan
het imago van eigen voorkeur kan niet alleen de
ziel
terwille van
de verschijning corrumperen, maar eveneens de
geestelijke gezondheid en de gehele samenleving
ruïneren. Als sommige leiders in het verleden net
zo hadden doorgezet met hun valse trots in het zicht
van hun eigen mislukking, zou de wereld veel beter af
zijn geweest. Vanwege het doorzetten met de valse
trots van een imago in mislukking schijnt een groot
deel van de eerbare mannelijkheid voorgoed zijn imago
verloren te hebben.
Kulturen die de afgunst
leven komen altijd ten val terwijl vrienden die
tijdelijk hun imago opofferen terwille van de waarheid
en de ziel
zich altijd zullen terugvinden behouden in de trouw
van de oorspronkelijke orde.
m) Hou vast aan de rol die je
speelt.
Zoals
men vasthoudt aan de plicht moet men ook consequent
zijn in de rol die men speelt. Problemen doemen op als
de rollen in strijd zijn. Een man kan zelden met zijn
vrouw omgaan zoals hij met zijn zaken omgaat. Het
één compenseert het andere zowel als het
feit dat verandering in de ene relatie ook leidt tot
veranderingen in de andere relatie. Zo is iedereen op
zoek naar zijn en haar integriteit. Een imago
behouden, o.k., een rol spelen o.k., maar integer
blijven, dat is een andere zaak. Iedere man realiseert
zich dat hij God niet is. Vroeg of laat verschijnen er
scheurtjes, krijgen verleidingen de overhand, en is de
schijn verloren. Zo kan de hele zaak verloren zijn en
geen rol worden volgehouden. Maar zo moet het niet
zijn. Voor ieder toneelstuk is er een regisseur en een
script, een begin en een einde. Niet alleen kan de rol
worden gespeeld ook al is men niet heilig, ook kan de
business van het toneelstuk worden behouden ook al is
iemands rol uitgespeeld. De regisseur kan de acteur
vergeven de schijn niet op te kunnen houden, het
toneelstuk kan onverschillig zijn wat betreft diegenen
die het spelen. Hieruit kan worden afgeleid dat
ondernemen een bestuur vereist dat zich bewust is van
de noodzaak van tolerantie daar niemand vanaf het
begin volledig ervaren is. Eveneens is geleerd te
werken vanuit een helder beleidsplan. Er moet
één of ander script, bijbel of
boekenkast zijn die het lopende toneelstuk beheerst.
Zoals eerder gesteld: een
samenleving zonder een duidelijk begrip van formele
(bevrijdende)
orde (afb.)bevindt
zich op de weg der zelfvernietiging. Het spelen van
een rol heeft een begin en een einde. Levend voor de
ziel
kan men denken fysiek eeuwig te leven. Dit is egotisme
wat ook de onderneming torpedeert als de ouderen niet
voor de jongeren terugtreden. Het per traditie van rol
verwisselen is net zo belangrijk als het handhaven
ervan. Het ene impliceert in feite het andere. De
stelregel luidt aldus: je bent altijd welkom om te
beginnen en altijd vrij om te vertrekken. Niets zo
slecht als ontoegankelijkheid en het idee dat men niet
gemist zou kunnen worden. Vanuit dit gezichtspunt
bezien houdt een juiste formele orde altijd rekening
met de verschillende
levensstadia.
n) Zoek je identiteit
in je status
en roeping.
Zonder kennis
van de ziel,
werkt het geweten niet goed en wordt de formele orde
niet herkend noch ontwikkeld. Uit deze toestand van
onzekerheid ontwikkelen zich compensaties op zoek naar
een identiteit.
Allerlei merkwaardige kultuur kan zo bestaan, de ene
wat schadelijker dan de andere. De noemer van deze
subculturen is de neurotische zoektocht naar een
identiteit
en het niet bona fide experiment met gezag en
identificatie. Grote rampen volgen de wanhoop van het
collectief mislukken van het beheersen van deze
neurotische, tijdelijke aanpassingen in afwezigheid
van een formele bevrijding. Men zou bevrijd kunnen
zijn, maar ontdekt dat men erbuiten valt, men zou
formeel kunnen zijn, maar ontdekt dat men gebonden is
in compensatieculturen. Vieringen die boetedoeningen
zijn en boetedoeningen die een ziekte zijn; een
dergelijke samenleving kan geen geluk vinden of hoop
op de toekomst. Dit is een gevaarlijke toestand. Om te
ontsnappen aan het grootste gevaar zou
één of andere stap moeten worden gezet
in de richting van de authentieke orde die de
identiteit
(afb.)
van status
en de beroepsmatige
bezigheid
definiëert (afb.).
Zoals bekend staat dit altijd heel dichtbij en niet
ver van de alledaagse werkelijkheid.
Een simpele arbeider te zijn zou moeten worden herkend
als een gerespekteerde sociale positie. Handel drijven
zou niet moeten worden veroordeeld als zijnde slecht
vanwege het winstmotief. Heerschappij van de
militaire, burgerlijke of nobele soort zou moeten
worden geëxcuseerd als een praktische noodzaak
ondanks de demonische neigingen ervan. Ten slotte zou
men altijd moeten proberen de geestelijke en
wetenschappelijke autoriteiten te respekteren, hoever
van de alledaagse werkelijkheid
verwijderd hun oordeel ook moge zijn. Status
van gehuwd zijn, als vrijgezel of teruggetrokkene
aktief zijn, of wijsheid op de vrije baan te zijn,
zouden niet boven elkaar moeten prevaleren. Met deze
richtlijnen in gedachten, zou een redelijke, ordelijke
samenleving met duidelijke identiteiten
mogelijk moeten zijn.
0) Wees consequent.
Niet volledig
consequent zijnde naar je imago of het tijdelijke van
de rollen die je speelt, moet je nog steeds consequent
zijn wat betreft de regulerende principes zoals
afgeleid van de eeuwige waarden van delen, helpen,
reinheid en waarheid. Het nivo van respekt dat
vooruitgang boekt op basis van deze principes kan ver
uiteenlopen wat betreft status,
oriëntatie
of levensfase. Het ene uiterste kan betekenen dat
alles alleen voor de gemeenschap wordt opgeofferd,
terwijl het andere uiterste kan betekenen dat alles
wordt opgeofferd ter wille van het delen van de
onafhankelijkheid. Op dezelfde manier kan zorgen
inhouden dat men een gemeenschap heeft die voorziet in
alle behoeften van wederzijdse zorg aan de ene kant,
terwijl het andere uiterste het beeld geeft van
iedereen succesvol in het voor zichzelf alleen zorgen
zonder in iets anders te voorzien. Ook reinheid kan
betekenen dat allen totaalonthouders zijn alleen maar
kinderen van het laboratorium krijgende, terwijl voor
het andere uiterste alle seks o.k. zou zijn zo lang
als het zich veilig afspeelt binnen de grenzen van de
wet. Wat betreft de waarheid kan men een samenleving
hebben vrij van alle drugs, nicotine, koffie, thee,
chocola, of wat voor intoxicatie dan ook, terwijl aan
de andere kant kan worden gekozen voor het stellen van
grenzen middels politieverordeningen en accijnzen. Op
een of andere manier moeten deze waarden echter worden
uitgeoefend. Meestal ziet de werkelijkheid eruit in de
vorm van matiging wat betreft intoxicatie,
voorbehoeding wat betreft het sexuele, regulatie wat
betreft financiële speculatie, en compensatie wat
betreft het medeleven dat b.v. met vleeseten gevaar
loopt. (afb.)
Ze vergeten is een val van de algemene discipline en
vormt een bedreiging voor de continentie van de
kultuur.
p) Wees altijd bereid materiële
doelen op te geven.
Dit
is een regel voor de levenshouding. Het betekent dat
iedereen van alles en nog wat kan doen daar men van
buiten niet kan zien wat voor principe aan de
binnenkant werkzaam is. Een crimineel persoon kan een
agent in burger zijn, terwijl een geesteszieke een
wetenschapper kan zijn die de psychologie in
participerende observatie bestudeert. Beslissend is de
houding van bereidheid de materiële doelstelling
op te geven ter wille van het principe. Alle grote
religies zijn gebaseerd op deze regel: de zondaars
gaan door met zondigen, en de gevallenen gaan door met
vallen, zolang de Heer genadig is alle soorten en
variaties te vergeven die aldus naar de banken der
boete worden geleid. Eén betreurde zwakheid is
zo meer waard dan een ontkend
vermogen(afb.).
Deze regel is eveneens de geheime formule voor
vooruitgang in het algemeen (afb.),
zowel materIëel als geestelijk. Bereid het
materiële op te geven, wordt het materiële
meer recht gedaan er nog steeds mee omgaande, terwijl
het inwisselen van het vruchtdragende motief voor het
motief van het onderhouden van de ziel
ook de verborgen bronnen der intelligentie
onthult.
q) Verdedig altijd je
eer.
De
regel is duidelijk, maar niet de eer. Die moet worden
verdedigd. De werkelijkheid
is dat geen materiële norm van eer de tijd
doorstaat. Derhalve leidt voor dit of dat kiezen
altijd tot een val. Je moet voor dit èn dat
kiezen, vasthoudende aan de assertiviteitsregel die
stelt dat je ergens toe bekennen niet een verdringing
kan zijn van iets anders. Er is altijd de neiging van
identificatie met welke nieuwe materiële
uiterlijkheid dan ook. Dit is de begoochelende aard
van de materiële natuur. Als de eer van dit of
dat moet afhangen, met een val als gevolg daarvan,
wordt het proces valse identificatie genoemd. De eer
zou altijd moeten worden hooggehouden met het belang
van de ziel
voor de
geest. Om
oorlog te voorkomen moet je op je hoede zijn voor de
verdringing die de begoocheling van de keuze met zich
meebrengt; het gaat daarom om het creëren van
keuze, niet om het afdwingen van één of
andere keuze. Iedereen die acht slaat op de natuur zal
de werkelijkheid
van deze waarheid inzien (afb.).
Het probleem met het
verdedigen van de eer is de identificatie. Kiezend
voor bewustzijn,
waar moet je dan aan vasthouden? Het is het eeuwige
probleem van de vorm van God
die God
zelf niet is. Al gauw is er een gouden kalf geschapen
welk inderdaad een vorm van God
is. Maar de geboden vergeten was niet wat bedoeld
werd. Het is niet zo zeer slecht een vorm van
God
te scheppen, het is slecht idolaat te verwilderen.
God
is geld, maar geld is niet God.
God
is tijd, maar de klok aanbidden houdt de duivel nog
niet buiten deur. Dus, wat betreft tijd
en geld mogen er dan verschillen van vorm zijn, maar
ze kunnen elkaar niet verdringen. Wat betreft
tijd
kunnen er verschillende tijdvormen bestaan, maar de
mensen, de vrije mens, zal voor zichzelf beslissen
welke tijd hem het best van pas komt. Je hoeft alleen
maar de eer van de vrijheid te verdedigen. Werkend
voor de vrijheid van keuze is er geen valsheid van
eer; het is de definitie van het post-moderne. Of er
al dan niet sprake zal zijn van enige restauratie
hangt af van de democratische keuze van de mensen.
r) Zwijgen is goud.
Materiële
aktiviteit weerstaat het verstandige. Na denken zou er
aktie moeten zijn, maar na de aktie zou er ook
heroverweging moeten zijn. Vergissen is menselijk.
Daarom is zwijgen goud en spreken zilver. Zonder te
kiezen voor de stille wereld der gedachten waar alleen
de innerlijke stem wordt gehoord in den beginne en ten
slotte, is er geen berouw mogelijk en ook geen
correctie. Dit is een ramp die zich niet mag
voltrekken. Het gevolg van spreken en handelen zonder
voorafgaande en erop volgende reflektie betekent
gevangen te zitten in een neerwaartse spiraal van
valpartijen die leiden tot oorlog en vernietiging. De
essentiële dreiging van het zilver wordt gevormd
door de onwetendheid. Voor de ander houdt men het
beeld hoog van de wijsheid, maar zich ontwikkeld
hebbende tot een diktator (de Schrift, de associatie
in de geest
en de innerlijke leraar missende) is de vernietiging
een feit. Schepping zonder reflektie leidt tot
vernietiging. Dat is de ware betekenis van het gouden
stilzwijgen (afb..)
De monniken zijn altijd doorgegaan met hun gebeden tot
de politici zich hadden uitgeleefd en spijt hadden
gekregen.
Onwetendheid
betekent tekort schieten in kennis, daar de trots over
de reeds bekende zaken niet afdoende is. De
geschiedenis leert altijd dezelfde les: een nieuwe
wereld is onvermijdelijk, maar de verbijstering in de
zilveren kilte der valse identificatie vindt altijd
plaats. Ten einde massale oppositie en gewapende
konflikten te voorkomen vormen parlementaire
discussie, oppositie en de val van democratische
leiders de oplossing. Nieuwe dingen worden geschapen
en bevorderd. Oude zaken moeten opnieuw worden
verdedigd. Dit is de
moderne-postmoderne-restauratie-cyclus. Het is een
natuurlijke wet: mutatie-coexistentie-reintegratie in
herhaling. De meest geschikten overleven en blijken
een ontwerp voor alle doeleinden te vormen: de
complexiteit neemt toe. Dit is evolutie. Daarom werken
mensen niet op zondagen
en op zaterdagen, terwijl uitbreiding naar een
alternatief schema er zelfs dagen aan toevoegt van
(media-)rust, studie en feestelijkheid door verdere
regulatie (zie tabellen).
s) Klaag niet meer dan nodig
is.
Wat
betreft klagen geldt als eerste vraag: heeft men het
recht te klagen? Er bestaat een verschil tussen
hysterie en onthulling. De hystericus heeft behoefte
aan aandacht, maar onthult niet wat de ware boodschap
is. Dit is pathologisch. De ware klacht is degene die
het belang van de ziel onthuld. De hystericus pleitend
voor de gehechtheid
aan het tijdelijke van het één of andere
is een onterechte klager. In plaats van zelf te
handelen kunnen diegenen neurotisch over het
onvermogen de vrijheid van keuze te verdragen,
beschuldigen en projecteren. De anderen worden soms
beschuldigd en/of zelfs God genoemd, alleen maar om te
ontsnappen aan het zelfverantwoordelijke. Klagend,
schijnt de behoefte van de ziel te bestaan uit het
krijgen van aandacht. Natuurlijk is het de ziel, de
reflektie van gerechte zelfherinnering die aandacht
behoeft, maar we lopen telkens in dezelfde valkuil.
Het loopt er altijd op uit dat men de show steelt en
men berouw heeft als het feestje ten einde is. Het is
eenvoudigweg zeer moeilijk niet verstrikt te raken in
een éénrichtingsverkeersstraat die op
zichzelf 'heilig' kan zijn, maar de duivel blijkt te
wezen die de rest van de heiligheid te niet
doet(afb.).
Dus moet de conclusie luiden dat de klacht ter wille
van enkel de aandacht moet worden herkend als zijnde
onrechtgeaard. Aan rechtgeaard klagen is een
complexiteit van oorzaak en gevolg te onderkennen die
werk in één of andere opzicht inhoudt.
Het begin van dat werk kan bitter zijn naar zijn
materiële gevolg: de materie is in wanorde. De
symptomen accepterende biedt de behandeling die tot
herstel van de orde leidt ruimte voor de
vrede-scheppende ziel
in een gezond kontakt met de materiële natuur:
men draagt de gevolgen, de ziekte is genezen en de
vrijheid van keuze is hersteld. Een goede arts zal
altijd zeggen: ik kan helpen en bevorderen, maar de
genezing wordt volbracht door de ziel
zelf.
t) Ga af op wat bona fide is in geval
van hulpbehoevendheid.
Vanwege
het niet weten zal een eerlijk persoon altijd een
zoeker zijn. Niemand is de volledigheid van de
zelfherinnering, aangezien niemand kan claimen het
ware zelf of God
te zijn. Psychologisch is het zelfs eenvoudigweg dom
te claimen het ware zelf gerealiseerd te hebben. Voor
een weldenkend mens is er altijd een nieuwe horizon.
Daarom is het altijd een stap voor stap voorwaarts en
nooit het helemaal bereiken. Het is de paradox van de
haas die niet in staat is de schildpad in te halen:
hij kan nooit meer dan de helft van de afstand
afleggen. Materiëel is dit non-sense, maar voor
de ziel
bestaat er geen twijfel over. Zoekende heeft men
behoefte aan het vertrouwenswaardige dat dan
gedefiniëerd wordt als expertise in relatie tot
de ziel.
In materiële kennis mag men meer weten dan de
heilige man, maar een computer is niet een heilige
man. Men kan geïnformeerd zijn over de
ziel
door leraar, boeken en gezelschap, maar informatie
zonder gemeenschappelijkheid is leeg. De valse
prediker zal pleiten voor de valsheid van de
materiële vorm: aanbid dit, hou daarvan, ga
daarheen, hou dat vast etc. De bona fide prediker zal
vrijmaken terwille van een andere
gemeenschappelijkheid: hij zal ter hemel varen, je
achterlaten met de verantwoordelijkheid en van
binnenuit in de ziel
werken. Hij bouwde geen kerken, tempels of
pelgrimsoorden. Hij bouwde hart, geest
en ziel
op: dit is te behartigen, dit is het geestelijk
koninkrijk, dit is de ziel
die in de hemel is. Het is altijd de materiële
truuk van je eigen valse prediking die de boodschap
bederft, God in zijn tegendeel veranderende en de
gelovige opzadelend met ketterij i.p.v. waarheid. Zo
zijn alle scholen genaamd bona fide harde noten om te
kraken: oneetbaar zonder het vaste voornemen te gaan
voor het smakelijke binnenste van kennis der
ziel,
de harde schil weggooiend. De uiterlijke
verschijningen kunnen puur demonisch zijn als een
waarschuwing tegen demonen die niet in staat zijn hun
eigen beeltenis te verdragen. Speurend naar wat bona
fide is kan naar deze regel niet gezegd worden waar
naar toe te gaan of wie te raadplegen. Waar je ook
gaat, wie je ook ontmoet: je moet altijd weer naar
huis terugkeren. En thuis is waar het hart is. Zolang
het huis opgeruimd is, het hart is gezuiverd door het
gebod der zelfherinnering, zal men de
onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid terug
vinden.
u) Discrimineer niet naar geslacht,
religie,
politieke
voorkeur, ras, status
of beroep.
Natuurlijk
is het nodig te discrimineren in de zin van je bewust
zijn van verschillen. Zelfs twee identieke moleculen
nemen een andere plaats in in de tijdruimte
(afb.).
Het gaat er niet om het het gebod van het
bewustzijn
te weerstaan dat zegt de verschillen te zien. Op
dezelfde manier als men zich moet herinneren dat
ziel
zelfherinnering is, terwijl niet alle zelfherinnering
de ziel
ten dienst staat, moet wat dit betreft eveneens worden
geweten dat het zien van verschillen in het belang van
bewustzijn
niet inhoudt dat het maken van een onderscheid in het
belang van bewustzijn
is. Zoals met het verdedigen van de eer moet men
geïnteresseerd zijn in het niet verliezen van het
verstand door valse identificatie. Ondanks de
geslachtelijke identiteit,
het belang van je eigen raciale cultuur, religie of
wat voor materiële vorm dan ook, de
werkelijkheid
van de ziel,
het belang van gewetensvolle zelfherinnering verandert
niet. De vorm van de zelfherinnering foutief aanzien
voor het doel ervan dat het zich zelf herinnerende
zelf is is de definitie van
verbijstering.
v) Hou de vertoning gaande: toon je
kracht.
Consequent
zijn, volhouden, vasthouden aan het principe van de
ziel, moet niet betekenen dat je vervalt in
materiële nalatigheid. In feite is men in het
complexe van oorzaak en gevolg, verplicht gewetensvol
te handelen ten einde de meditatie
ter wille van de zelfherinnering te realiseren. Alleen
met alle respekt wordt de ziel
gevonden, niet met de excuses van nalatigheid die
nooit vrede met de materiële wereld kunnen
brengen en dus niet behouden. Dus, eenmaal de show
gestolen hebbende, moet men doorgaan, maar hoe? Het
geheime antwoord van de know how is niet te verraden.
Verraden deed je al, maar verraad kan niet doorgaan.
Evenals het sterven van datgene wat werd verraden,
moet ook de verrader sterven. De vraag is dus, hoe je
terug te trekken zonder de vertoning kwijt te raken.
In de evolutie van de ziel
is onthechting het mechanisme waarin het verloop van
het zich opnieuw gelijkrichten
de voortzetting van de vertoning uitmaakt. Dit kan
alleen bestaan bij de gratie van het ontwikkelen van
kracht. Het onttrekken van je energie aan het begrip
van materiële bezitterigheid noodzaakt de
herintegratie van lichamelijke en geestelijke kracht.
Oude integraties die reeds lang vergeten waren doemen
weer op en nieuwe capaciteiten ontwikkelen zich in de
transformatie van de gelijkrichtende vertoning. Het
geheim van het weten hoe wordt gevonden in het zich
herverbinden
van het oude ego-belang
,met het nieuwe belang van de orde van de
ziel.
De vertoning gaat door, de verschijning verschilt. Van
vervreemd raakt men
gelijkgericht.
w) Ga met de stroom mee.
Natuurlijker
wijze beweegt de stroom zich van de bergen naar de
zee. Op de zelfde manier beweegt de stroom van het
leven zich van de hemel naar de aarde. Men moet van
zijn eigen narcistische voetstuk afkomen en nederdalen
in de wereld van het medeleven. In de hemel is geen
medeleven nodig. Geen genade, geen liefde, geen
liefde, geen God, geen God, geen leven. Zo daalt men
af. Met de wil hiervan wordt de val van de
ziel
opnieuw begrepen met het subtiele verschil van de
ervaring. Hartstocht is het gevaar van de neerwaartse
aktie en zelfs de waanzin der indolentie is daar. Niet
tot handelingen willen overgaan kweekt de valse
hartstocht en niet in beweging willen komen kweekt de
waanzin. Hartstocht zou over de liefde gaan: de wereld
een vrouw, de geest
een man en de man moet de vrouw liefhebben.
Gelijkelijk zou de waanzin een object hebben: "ik ben
gek op mijn lieveling maar niet waanzinnig omdat ik
haar mis". Dus, zoals het verhaal gaat, schept de man
zichzelf een object van liefde en waanzin. Dit is een
oorspronkelijk gegeven. Het is de aard van de mens een
jaloerse knutselaap te zijn altijd gek over het
onbereikbare ideaal van het altijd-gelukkige en altijd
hartstochtelijk over de belangen van de wereld.
Zoals
iedere man weet die een vrouw heeft: men moet zich
schikken. Niet alleen is zij een levende persoon, ook
de wereld is een levend ding, niet een blokkendoos
waar je onbezonnen mee mag knoeien. Daarom moet men
met de stroom mee gaan. In de neerwaartse stroom kan
men in vrede alles alleen maar zien stil staan als men
eveneens naar beneden gaat. Er tegenin zwemmen zal de
botsing met de dubbele snelheid geven. Het vaartuig om
de stroom mee af te zakken is het schip van de regels.
Deze regels behoeven geen prediking evenals de die
boot geen riemen nodig heeft. Alleen het roer of de
peddel der timing is nodig om niet vast te lopen op
zandbanken of in draaikolken.
x) Refereer minimaal.
Een
schip behoeft een anker, dus is minimale referentie
noodzakelijk. Het probleem doemt op als het schip
duizend ankers heeft waarvan er altijd wel een paar
uitgeworpen zijn. Op die manier komt men nergens.
Referentie betekent dat de plant een wortel heeft. Van
een fundamentele grond ontstond de
werkelijkheid
(afb.).
Maar een roos kan niet plotseling een boom zijn. Om
een roos te blijven moet ze trouw blijven aan haar
wortel. Een roos vragen waar haar prachtige geur
vandaan komt kan ze zo ook niet aan de boom refereren.
Daarom, hoewel we een tuin vol referentie hebben, kan
er nog steeds alleen rechtgeaarde referentie zijn aan
de ware wortel, niet aan de wortel die op de zelfde
manier in die tuin groeit. De apollinische
wortel van de onthulde boodschap neemt het op tegen de
basis-houding van de waardevrije wetenschap: het gaat
over de beschrijving van de menselijke
werkelijkheid
zonder zich te bekennen tot een andere set waarden dan
de apollinische.
Apollinische
waarden zijn de waarden van het persoonlijke in de
goddelijkheid van de wijsheid. Het gaat niet zozeer om
het tegendeel: het dionysische van de viering. Noch
gaat het om het amo(u)r-euze van het bedrijven van de
liefde of het psyche-ologische
van de zelfreflektie. Het apollinische
heeft betrekking op waarheid, bewustzijn,
en de schoonheid der verrukking; op het blijvende,
wetende en gelukkige. Vanwege de verliefdheid lijdt de
psyche
aan onwetendheid: ze weerspiegelt niet de antwoorden
der wijsheid, noch de vragen. Het apollinische
vormt het antwoord op het psychologische probleem en
staat model voor het heil der eeuwigheid, de goedheid
en de schoonheid als de ware weelde (afb.)
en het tegendeel van het dionysisch
hedonisme.
y) Goedheid vóór
passie.
Hartstocht
is een natuurlijk gevolg van het leven; een geaardheid
van de natuur (afb.)
De wereld is verleidelijk, het hart smachtend, en de
geest
in vervoering. Dit is passie; ze wordt gekoesterd en
bevorderd als de essentie van het leven en de
schepping en niemand kon zonder leven. Het moge
allemaal zo zijn, van het indolente van de
onwetendheid,kan niet worden ontkend dat de
verantwoordelijkheid van de hartstocht het betere is.
Maar passie kan niet een doel in zichzelf zijn. Passie
leidt ook tot misdaad en oorlog. Ze kan worden herkend
als de gezonde weerzin tegen passieve onbeweeglijkheid
en de daaruit volgende waanzin. Niettemin, op zich
zelf kan ze niet zuiveren van de besmetting van de
waanzin: verstandig zijn wordt opgeofferd in naam der
liefde en zonder de afremmende kracht loopt dit vroeg
of laat uit op oorlog. Daarom is God,
of de kultuur van de goddelijke inhibitie,
gedefinieerd als het absolute van de goedheid, waarin
de duivel de gepersonifieerde werkelijkheid
van het niet zo willen zijn is. Goedheid is de
fundamentele aard van de ziel terwijl het fundamentele
aard van het ego bekend staat als zijnde de
hartstocht. Voor de hartstocht is er altijd het
materiële motief zoals er voor de ziel geen
andere waarde echt betekenisvol is dan de continentie
der goedheid. Woede als de schaduw der hartstocht, is
zo bezien een vorm van onwetendheid, terwijl de
verzotte goedheid der gehechtheid
kan worden herkend als soortgelijk groeiend in
dezelfde tuin. Waarheid, mededogen en ontzeggingen
zijn altijd de secundaire waarden van de
ziel
die onderworpen is aan het gebod der eeuwige
goedheid.
z) Bekrachtig wat je
wilt.
Ten
einde b.v. met geld of andere privileges of erkenning
te kunnen bekrachtigen moet men eerst weten wat men
dient zo dat wordt geweten wat gewenst is. Het
democratisch principe is in zichzelf politiek van nut,
maar om de leiding te nemen volstaat ze niet. Men kan
niet botweg de onwetendheid der massa's dienen en daar
een ordelijke en rechtgeaarde wereld van verwachten.
Het democratische wordt beheerst door het lustprincipe
van het dionysisch motief: zij, terecht, willen feest
vieren. Het werkelijkheidsprincipe
van het apollinische
motief schrijft de leiding van de samenleving haar
waarden voor (afb.).
Bekrachtiging moet dus worden gegeven aan het bewijs
van de fundamentele kwaliteiten van de
ziel:
houdt men stand; beloning. Ondersteunt men het
gelukkige: beloning. Overstijgt men: beloning. Zonder
deze helderheid van bekrachtiging kan de
werkelijkheid
van de ziel
nooit vooropgaan als de opzet van dienstbaarheid in de
samenleving. Mensen die verdriet veroorzaken, slechts
een schijn van goedheid handhaven, en wiens
bewustzijn
zelden boven de gordel uitkomt kunnen niet worden
beloond boven een redelijke standaard van sociale
zekerheid om hen te weerhouden van het vervalsen van
het gezag. Maar fundamentele aanpassing moet echter
wel onvoorwaardelijk worden beloond en dezelfde
status
van lidmaatschap in de samenleving krijgen.
Vrede-bewarende mensen die van de sociale zekerheid
leven zouden niet een mislukking om te werken moeten
worden genoemd, om niet te zeggen werkeloos, maar
moeten worden behandeld als gelijkwaardige leden van
de samenleving hoewel niet met de hoogste achting voor
hun minimale tot verwaarloosbare materiële
bijdrage. De kansen keren en dit spel van bepalen wie
waaraan bijdraagt ontkennen, is kostbaarder dan alle
sociale zekerheids beloningen gegeven tesamen. Het
roven van de eer van gelijksoortig aangepaste mensen
is als moord of sociale zelfmoord met geen ander
gevolg dan een burger- of internationale oorlog van
mensen tegen mensen.
-
|