musicbutton

 


 

  

  

 

  

Waarschuwing: bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing. Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is beslist af te raden.

a) Wees zeker.
b) Vermijd speculatie.
c) Kontroleer je werk.
d) In geval van mislukking, corrigeer, excuseer en plan voor beter.
e) Vraag altijd zoveel als mogelijk is..
f) Vergeef en vergeet.
g) Ken je territorium: onderzoek en ontdek.
h) Wees zo onafhankelijk mogelijk.
i) Socialiseer.
j) Indien kritisch over anderen, voeg altijd de constructieve opmerking toe.
k) Wees op je hoede voor verleidingen.
l) Maak je geen zorgen over je imago.
m) Hou vast aan de rol die je speelt.
n) Zoek je identiteit in je status en bezigheid.
o) Wees consequent
p) Wees altijd bereid materiële doelen op te geven.
q) Verdedig altijd je eer.
r) Zwijgen is goud.
s) Klaag niet meer dan nodig is.
t) Ga af op wat wat bona fide is in geval van hulpbehoevendheid.
u) Discrimineer niet naar geslacht, religie, politieke voorkeur, ras, status of beroep.
v) Hou de vertoning gaande: toon je kracht.
w) Ga met de stroom mee.
x) Refereer minimaal.
y) Goedheid vóór passie.
z) Bekrachtig wat je wilt.

 

 

         a) Wees zeker.

Zeker te zijn is belangrijk. Het is zelfs nog belangrijker te weten wáár je zeker van bent. Men kan zeker zijn van het tijdelijke, men kan zeker zijn van het eeuwige. Als geheel kan men zeker zijn van de eeuwige tijd. Van fysieke verschijningen kan men niet zeker zijn. Hoewel tot op zekere hoogte voorspelbaar moet men vertrouwen op de garantie van verandering van vorm meer dan vertrouwen op, of pretenderen te vertrouwen op, de garantie van de stabiliteit van vorm. Hoewel kwaliteit gedefiniëerd is door de stabiliteit van vorm, zal alleen de garantie van aanpassing aan tijd en omstandigheden vertrouwen geven. Met levende wezens wordt de eeuwige tijd gekend door de ziel. Om daarmee zeker te zijn van de ziel is de primaire beheersings-strategie. Als mensen eenmaal bijeengehouden worden in functie tot de ziel, kan men spreken van een succesvolle onderneming. De onderneming moet de relatie tot de ziel definiëren. Ondernemen ter wille van een optimale aanpassing aan tijd en omstandigheden kan aldus een definitie vormen van ideaal bestuur. Dit betekent dat in principe voor iedere lokaliteit zich een verschillende variatie van het produkt, of het nu materiëel is of geestelijk, mag ontwikkelen. Een dergelijk ideaal produkt is een doe-het-zelf-aanpassings-opzet. Men kan een schrijfmachine hebben, maar niet de tekst. Men kan het voedsel hebben, maar niet de manier waarop de tafel moet worden gedekt. Men kan een tekst hebben, maar niet de interpretatie naar het tijdstip van lezen. Uiteindelijk is de ziel de uiteindelijke autoriteit of het produkt van het goddelijke, of goddelijke van het produkt, waar men zeker van kan zijn. 

 

         b) Vermijd speculatie.

Als je zeker moet zijn van de ziel, moet je ook zeker zijn van de regels. Naar de eeuwige waarden van de ziel is er een basis set van principes voor de beheersing waarover geen verdere speculatie moet bestaan. Verdere speculatie doet de garantie vervallen van de ziel waardoor het vertrouwen in het produkt zal afnemen. De basiswaarden worden uitgedrukt in de zegswijze: naar waarheid delen en zorgen is een schone zaak. Uit deze uitspraak volgen de basisprincipes zoals uitgedrukt in het eerste gebod van een succesvolle onderneming: zonder intoxicatie (waarheid), noch door anderen schade te berokkenen (zorgen), en zonder te gokken (delen) moet men een legale liefde bereiken (reinheid) van produceren en consumeren. (afb.) Aldus is het drinken van alcohol, het mislukken in medeleven en gokken op het verkeerde paard in ontucht, precies de manier om het kontakt te verliezen met de ziel en de onderneming te torpederen. Derhalve zou speculatie over dit gebod moeten worden vermeden. Er kunnen variaties qua interpretaties zijn van onderneming tot onderneming, maar het basisgebod verdraagt geen amendering. Het kontakt verloren hebbende met het basisgebod noodzaakt boetedoening en/of pelgrimage. 

 

         c) Kontroleer je werk.

Als het beste produkt de vrede is, kan oorlog het werk zijn. Dit is een probleem. De regel der rijpheid impliceert dat niemand je werk hoeft te kontroleren. Kontrolerende instanties veranderen de samenleving in een school waar je nooit van afstudeert. Leraren, kontrolerende mensen, moeten eraan werken overbodig te zijn, zonder enige overweging wat betreft hun eigen positie. Aldus bezien is werkeloosheid de hoogste prestatie. Zonder dit zal de samenleving een paranoïde hel zijn. In feite staat hier de definitie van arbeid ter discussie. Niemand is werkelijk werkeloos. De term zou uit het woordenboek moeten worden verwijderd en moeten worden geherdefinieerd als ongesalarieerdheid. Dienst aan de ziel, dienst aan het materiële motief, en dienst zonder overeenstemming zijn de drie soorten arbeid die de mens bezig houden. Mensen maken er ongekwalificeerd op zichzelf een zooitje van, moeten gecorrigeerd worden naar materiële maatstaven en ten slotte moeten ze worden gered door te werken terwille van de ziel. Dit is waar het werk der mensen allemaal om draait. Dit is hoe mensen hun werk kontroleren en de samenleving runnen (afb.). Het uitgerijpte individu incorporeert de drievoudige definitie van arbeid: van een positieve identificatie met de autoriteiten werkt hij zonder verdere instemming op zich zelf, proberende de zaak niet in het honderd te laten lopen. Ontdekkende dat dat wel gebeurt, corrigeert hij zichzelf naar de gekende materiële standaard en geniet van de vruchten van deze oorlog voor het resultaat in de vrede van zijn ziel-reddende strategieën. Een uitgerijpte samenleving zou hier rekening mee moeten houden: begrijpen dat mensen voor hun eigen verantwoording leven, ze hun overtredingen tegen de standaard vergeven, en voor ze zorgen middels sociale zekerheid ter wille van de vrede toegevende dat niet iedereen altijd onafhankelijk voor het resultaat kan werken. De vrede bewaren sociale zekerheid genietend is net zo belangrijk als vechten voor een resultaat of je eigen baas zijn. In feite is een volwaardige samenleving niet mogelijk één van deze ledematen amputerend. 

 

         d) In geval van mislukking, corrigeer, excuseer en plan voor beter.

Vele mensen falen: ze worden ziek, begaan zelfmoord, krijgen een ongeluk, vallen buiten de boot, lijden aan een verslaving of worden krankzinnig (afb.) Voor zover het ontbreekt aan intelligentie kan men opvoeden, begeleiden en sturen. Voor zover het ontbreekt aan ervaring kan men het voorbeeld geven, het model zijn. Voor zover het de natuurlijke neiging tot chaos betreft kan men vertegenwoordigen, de orde hooghouden die nodig is (afb.). Hoe dan ook, mislukking moet worden onderkend, geëxcuseerd en worden gecorrigeerd. Dit is het fundament van de samenleving waar we niet buiten kunnen. Je kan niet altijd je voorbeeldige stokpaardje berijden of alleen een leraar zijn, noch zal alleen het herstel van de gebroken orde afdoende zijn. Aan de ontkenning van de mislukking ontspruit alle psychopathologie. Niet juist geïdentificeerd met de voorvaderen moge men niet begrijpen waarom de dingen niet op de juiste manier uitwerken: men realiseert zich niet altijd wie men is, in welke schoenen men staat. De kultuur komt niet uit de lucht vallen maar heeft een geschiedenis van falen en slagen. Met het veranderen der tijden worden de kaarten opnieuw geschud en moeten spelletjes opnieuw van voor af aan worden gespeeld. Dat is wat het leven interessant maakt: de geschiedenis herhaalt zich, maar niet op dezelfde manier. Mannen ontwikkelen zich tot vrouwen en omgekeerd. Rollen kunnen worden gefixeerd, maar niet de acteurs. Vandaag is men de baas van de onderneming, morgen moet men elders als een leerling beginnen. Zonder de realisatie van mislukking, het excuseren van het falen en de wil te corrigeren mogen we spreken van een geestesziekte: de ziel is niet gediend door misleiding en de psyche verliest zich in waanzin de angst van de samenleving reflecterende. Een samenleving die mislukking accepteert als een uitdaging om te werken kent in feite geen verliezers: alleen de bezigheid verandert. 

 

         e) Vraag altijd zoveel als mogelijk is.

Men kan piekeren en speculeren, maar de ervaring, het model of de juiste orde missend is men verloren zonder de oprechte wil de autoriteit van een ander mens te erkennen. Dit doet men vragenderwijs. Het is niet altijd mogelijk vragen te stellen, maar ten minste één kwart van de bevolking zou moeten leven voor het beantwoorden van de vragen van de rest. Intellectuelen, boekmensen, apollinische academici, priesters, adviseurs, en raadgevers. zouden moeten begeleiden, sturen en orde moeten verkondigen terwille van de regering vertegenwoordigende, onafhankelijk ondernemende en gesalariëerd werkende mensen. Enkelen moeten de verstandigsten zijn. De spirituele oriëntatie van de verstandelijken zou moeten samenhangen terwille van de ziel, de basiswaarden en de kennis van hun vak en specialisatie vertegenwoordigend. Vaak zullen ze frustrerend antwoorden om het materiële motief te ontmoedigen en de vrede van hun eigen zaken te bevorderen. Maar in feite is er een behoefte aan een evenwicht van materiële en geestelijke belangen (afb.) Hoewel iedere kultuur zijn eigen stijl van bestuur heeft doet het allemaal niet ter zake zonder de geest en zegt de geest niets zonder de relatieve wereld.  

 

         f) Vergeef en vergeet.

Het is niet zo makkelijk te vergeven, noch kunnen we makkelijk vergeten met alle soorten van berokkende schade in het zicht. Er is macht voor nodig om te vergeven en te vergeten. Kennis is macht. De grootste misdaden kunnen worden vergeven als de criminelen worden gezien als slachtoffers van een falend systeem. Je kan ze zelfs als helden herkennen die het systeem bevechten. Ten einde machtsstrijd te beëindigen is de macht verdeeld en in tegenwicht uitgebalanceerd. Dit is de manier waarop macht gehandhaafd wordt en men kan vergeven en vergeten. Evenals op het politieke vlak, gaat de leiding van de samenleving ook in drieën. De mens moet op twee benen lopen en heeft daarom drie ledematen nodig. De politiek loopt op de benen van de religie en de wetenschap. Religie heerst op basis van het afwisselend politieke en intellectuele belangen. De intellectuele gemeenschap moet balanceren tussen het religieuze en politieke. Om deegwaren te koken heb je water een pan en deegwaar nodig. Om evenzo een gezonde en evenwichtige samenleving te hebben die in staat is te vergeven en te vergeten, moet de macht worden verdeeld en tegen elkaar worden uitgebalanceerd. door de drie ledematen van de politiek, de wetenschap en de religie. (afb.). De één kan niet zonder de ander. Alles is al geprobeerd en alles wat bewezen is dat het de inzet van allen vereist om een gezonde samenleving te kunnen creëren. Haat kent iedereen van het ego van zijn identificatie-groep die het altijd makkelijker vindt om te beschuldigen dan om te boeten. Maar een ieder die zijn benen beziet moge opmerken dat er twee voor nodig zijn om te kunnen dansen en men er ook één been in moet zien om de muziek te spelen. Schiet niet op de pianist en laat het paartje dansen. Dan zal de misère worden vergeten. 

 

         g) Ken je territorium: onderzoek en ontdek.

Het is gemakkelijk een vooroordeel te hebben en in minachting te leven. Alleen maar niet wetend wat er aan de hand is of hoe de zaken er voor staan, verliezen mensen die een eenzijdige strategie leven het zicht op de volledige werkelijkheid. Ieder ego-begrip pretendeert de volledigheid hoog te houden, maar geen ervan doet dat ook werkelijk. Er is orde, schoonheid en bewustzijn in alles om ons heen. Dingen zijn ook in voortdurende verandering. Men moet de veranderingen bijhouden om een duidelijk oordeel te hebben vrij van vooringenomenheid en minachting. Hiervoor zijn voortdurende verkenning en ontdekking vereist. Men moet zijn veronderstellingen beproeven en tot nieuwe komen. Deze houding van proberen en vergissen is typisch wetenschappelijk. Het gevaar van deze houding is het koesteren van onwetendheid: alsof het niet bekend is dat iedereen compenseert vanwege het verlies aan ziel en gaat voor de trots van het ego. Uit de verdeling van de macht kan men leren herkennen wat de beperkingen van iedere optie inhouden: wetenschap is geneigd tot dwaasheid, religie is geneigd irrationeel te worden en politiek neigt tot misbruik. Niemand moet evenwel worden veroordeeld vanwege zijn beperkingen: de wetenschappelijke methode (afb.), de wonderen der heiligheid (afb.) en de vertogen van de politiek (afb.) zijn absoluut noodzakelijk. Al dezen behoeven zorgvuldige overweging om te ontdekken hoe ze van tijd tot tijd werken. Niemand zou zonder te ontdekken hoe de dingen echt werken moeten zijn, hoe kan je je anders aanpassen en een wijze eigen strategie ontwikkelen? 

 

         h) Wees zo onafhankelijk mogelijk.

Eén van de meest belangrijke vereisten voor een gezonde zakelijkheid is onafhankelijkheid. Ieder heeft een eigen wereld. Iedere wereld heeft zijn eigen prioriteiten, regels, zwakheden (afb.), evenwichten etc. Je eigen zaken behartigen is fundamenteel voor een duurzame integriteit van bestuur. Een beroep doen op gezag van buitenaf en andere hulpbronnen behoeft zorgvuldige afweging: is het echt noodzakelijk, en indien nodig hoe ver kan je dan gaan met het uit handen geven van je zaken? Met grote voorzorg zouden deze dingen moeten worden getest tegen dezelfde norm: zijn ze zelf onafhankelijk en tolereren ze jouw onafhankelijkheid? Er zijn vele scholen die piramiden vormen van zowel materiëel als geestelijk voordeel. God echter is niet hetzelfde als het voordeel van de twijfel. God is de integriteit en volledigheid van zowel de natuur als de kultuur, niet simpelweg een strategie van profijt om zoekenden om de tuin te leiden. Aldus volgt religieuze onafhankelijkheid op de realisatie van de ware aard van God. Politiek en wetenschappelijk is dit minder duidelijk daar alles materiëel bezien aan elkaar vast lijkt te zitten. Niettemin kan niemand echt de zaak aan zonder een gewetensvolle ziel. Op basis van enkel het materiële ego kan geen stabiliteit worden gevonden. Dus, voor welke machtsstrategie dan ook, of het nu in naam is van God, de partij of de heerschappij over de natuur; een zuiver geweten is onmisbaar. Hiertoe moet elke misser in je gedragsrepertoire worden verslagen: zonder een heldere geest, met het verspillen van je energie of onder valse voorwendselen, kan er met het bestuur van de ziel van succes geen sprake zijn, en zonder een tevreden ziel is men niets dan een slaaf van de materiële natuur. Hierom heeft iedere moeder een kind nodig, iedere baas een werknemer, iedere leraar een leerling en iedere student een voorbeeld. Als eenmaal de ander in het hart aanwezig is, kan de onafhankelijkheid er zijn. 

 

         i) Socialiseer.

Socialiseren wordt makkelijk vergeten door diegenen die werken vóór alles plaatsen. De samenleving heeft een eigen ritme en vanwege die golflengte kan je het makkelijk nalaten te socialiseren, hetgeen jammer is aangezien het op zichzelf nog zo slecht niet was. Met een andere indeling van het echte solstitium tot solstitium-jaar in b.v. 24 vijftiendaagse perioden, twaalf maanden tellende van dertig dagen en 48 weken met vijf extra dagen gelijkmatig verdeeld (behalve midzomers ,zie tabel), kan men met een eigen ritme opponeren en socialiseren zonder verloren te raken in de romeinse stijl van veroveren met de oude kalender. Een andere truuk is je dagschema af te zetten tegen de positie van de zon door een horloge op de zonnetijd in te stellen (zie tabel). Deze truuk verslaat de politieke dominantie van de standaardtijd. Socialiseren is niet vrij van hypnotische aantrekking die een ritme van zichzelf bestiert zo dat ieder systeem zijn eigen truuk heeft om het andere te niet te doen. De complexiteit van de moderne cultuur vormt een uitdaging en met alle experimenteren zou het socialiseren niet moeten worden opgeofferd. 

 

         j) Indien kritisch over anderen,
                             voeg altijd de constructieve opmerking toe.

Men zou niet alleen zelfkritisch moeten zijn, maar ook de anderen niet de waarheid van een andere mening moeten onthouden. Dit is allemaal zeer essentiëel voor de sociale kontrole en een dynamische samenleving. Een hypocriet zijn schept een samenleving van hypocrieten en een dergelijk uiterlijk vertoon maakt een val niet altijd zo vredesgezind als men zich gewenst had. Daarom gebied de wijsheid deze voorkomende en liefdevolle kritiek die niemand echt wil horen. Maar zo is het leven en het kan worden verdragen middels de constructieve opmerking : 'Je bent o.k., maar zonder die truttige stropdas van je zou ik er gelukkig mee zijn je formele positie te herkennen' . Of: 'Je ruikt te zwaar lieverd, maar als we samen zouden gaan wandelen kan ik het lijden.' Of naar het systeem: ' Het is een gemene, slechte wereld, maar met een andere tijd kan het leefbaar zijn.' Niemand kan leven met het idee dat hij, zij of alles slecht is, maar met een bekentenis terwille van beter kunnen mensen geluk vinden. In deze regel ligt dus vervat: het doel heiligt de middelen. Niet wetende hoe voor een betere wereld te leven slikken mensen hun kritiek in en vervallen ze in stilzwijgen. In een dergelijke samenleving voelt niemand zich thuis. Geen licht, geen toekomst, geen kennis, geen geluk. Om niet in zelfmoord en andere zelfvernietiging (afb.) te vervallen is constructieve kritiek gebaseerd op bewustzijn van het ideaal een noodzaak. 

 

         k) Wees op je hoede voor verleidingen.

In de zakenwereld geldt de stelregel dat de zaken voor het meisje gaan. Maar het genot van werken is hier niet echt mee begrepen. Dus, heeft verleiding meer betrekking op het verschil in de houding wat betreft het lustprincipe in het algemeen. Lust en liefde kunnen worden onderscheiden naar hun regelingen. Lust is primair en verdraagt nauwelijks of geen uitstel en kontrole. Liefde is trouw aan het secundaire en bereid zich in goedheid te onderwerpen aan schema en kondities. Hieruit volgt dat de onvermijdelijke konklusie moet zijn dat alle verlangen reguleren in goedheid de oplossing is voor het probleem van het plezier dat de zaken bederft. Niet alleen het lustprincipe loopt het gevaar van het irreguliere, ook het werkelijkheids-principe voor het zakelijk bestuur staat bloot aan de dreiging der verleiding. Voor een vooruitstrevende onderneming is het moeilijk al te strikt te zijn in haar schema: men moet dynamisch zijn ten einde zich snel te kunnen aanpassen. De dingen kunnen niet altijd middels het uurwerk worden geregeld e.d. Hier is de regel van de samenwerking geldig. De verleiding van het werkelijkheids-principe is verloren te gaan in een machts-trip van het eigen ego. Het geweten en de moed hebben twijfels en vreugde te delen met medewerkers zal de zaak terug brengen tot het nivo van werkelijkheid dat nodig is om in zaken te kunnen overleven (afb.). 

 

         l) Maak je geen zorgen over je imago.

Het is belangrijk consistent te zijn qua verschijning en karakter. Maar de werkelijkheid van de persoon is dynamisch: verschijning is een aanpassing en aanpassingen veranderen naar tijd en omstandigheden. Ook het karakter is dynamisch: men kan zich ontwikkelen van sterk naar zwak en omgekeerd. Een harde jongen mag een keertje toegeven en een makkelijk iemand kan een oude vergeten regel opnieuw instellen. Met al deze dynamiek van het leven is het duidelijk dat men zich geen zorgen zou moeten maken over het imago zoals het gaat. Wat van belang is is het kosmisch bewustzijn van ware zelfrealisatie. De werkelijkheid van de ziel dienende kan van alles gebeuren: het leven wordt een avontuur waarin oude zekerheden worden ingewisseld voor onbeperkte keuze. Natuurlijk kan men niet De Heer zelve zijn en voor eeuwig de gelukzaligheid en kennis van de kosmische ziel van het volkomen geheel genieten. We moeten leven met de kleine en bescheiden extasen van onze meditaties, liefde en medeleven en zijn aldus gebonden aan onze keuzen. Volledige vrijheid en keuze is derhalve nooit het geval. Met zou zich altijd zorgen moeten maken over een zuiver geweten op de eerste plaats. Een verzaakte plicht kan onheil brengen. Vasthoudend aan het imago van eigen voorkeur kan niet alleen de ziel terwille van de verschijning corrumperen, maar eveneens de geestelijke gezondheid en de gehele samenleving ruïneren. Als sommige leiders in het verleden net zo hadden doorgezet met hun valse trots in het zicht van hun eigen mislukking, zou de wereld veel beter af zijn geweest. Vanwege het doorzetten met de valse trots van een imago in mislukking schijnt een groot deel van de eerbare mannelijkheid voorgoed zijn imago verloren te hebben. Kulturen die de afgunst leven komen altijd ten val terwijl vrienden die tijdelijk hun imago opofferen terwille van de waarheid en de ziel zich altijd zullen terugvinden behouden in de trouw van de oorspronkelijke orde. 

 

         m) Hou vast aan de rol die je speelt.

Zoals men vasthoudt aan de plicht moet men ook consequent zijn in de rol die men speelt. Problemen doemen op als de rollen in strijd zijn. Een man kan zelden met zijn vrouw omgaan zoals hij met zijn zaken omgaat. Het één compenseert het andere zowel als het feit dat verandering in de ene relatie ook leidt tot veranderingen in de andere relatie. Zo is iedereen op zoek naar zijn en haar integriteit. Een imago behouden, o.k., een rol spelen o.k., maar integer blijven, dat is een andere zaak. Iedere man realiseert zich dat hij God niet is. Vroeg of laat verschijnen er scheurtjes, krijgen verleidingen de overhand, en is de schijn verloren. Zo kan de hele zaak verloren zijn en geen rol worden volgehouden. Maar zo moet het niet zijn. Voor ieder toneelstuk is er een regisseur en een script, een begin en een einde. Niet alleen kan de rol worden gespeeld ook al is men niet heilig, ook kan de business van het toneelstuk worden behouden ook al is iemands rol uitgespeeld. De regisseur kan de acteur vergeven de schijn niet op te kunnen houden, het toneelstuk kan onverschillig zijn wat betreft diegenen die het spelen. Hieruit kan worden afgeleid dat ondernemen een bestuur vereist dat zich bewust is van de noodzaak van tolerantie daar niemand vanaf het begin volledig ervaren is. Eveneens is geleerd te werken vanuit een helder beleidsplan. Er moet één of ander script, bijbel of boekenkast zijn die het lopende toneelstuk beheerst. Zoals eerder gesteld: een samenleving zonder een duidelijk begrip van formele (bevrijdende) orde (afb.)bevindt zich op de weg der zelfvernietiging. Het spelen van een rol heeft een begin en een einde. Levend voor de ziel kan men denken fysiek eeuwig te leven. Dit is egotisme wat ook de onderneming torpedeert als de ouderen niet voor de jongeren terugtreden. Het per traditie van rol verwisselen is net zo belangrijk als het handhaven ervan. Het ene impliceert in feite het andere. De stelregel luidt aldus: je bent altijd welkom om te beginnen en altijd vrij om te vertrekken. Niets zo slecht als ontoegankelijkheid en het idee dat men niet gemist zou kunnen worden. Vanuit dit gezichtspunt bezien houdt een juiste formele orde altijd rekening met de verschillende levensstadia. 

 

         n) Zoek je identiteit in je status en roeping.

Zonder kennis van de ziel, werkt het geweten niet goed en wordt de formele orde niet herkend noch ontwikkeld. Uit deze toestand van onzekerheid ontwikkelen zich compensaties op zoek naar een identiteit. Allerlei merkwaardige kultuur kan zo bestaan, de ene wat schadelijker dan de andere. De noemer van deze subculturen is de neurotische zoektocht naar een identiteit en het niet bona fide experiment met gezag en identificatie. Grote rampen volgen de wanhoop van het collectief mislukken van het beheersen van deze neurotische, tijdelijke aanpassingen in afwezigheid van een formele bevrijding. Men zou bevrijd kunnen zijn, maar ontdekt dat men erbuiten valt, men zou formeel kunnen zijn, maar ontdekt dat men gebonden is in compensatieculturen. Vieringen die boetedoeningen zijn en boetedoeningen die een ziekte zijn; een dergelijke samenleving kan geen geluk vinden of hoop op de toekomst. Dit is een gevaarlijke toestand. Om te ontsnappen aan het grootste gevaar zou één of andere stap moeten worden gezet in de richting van de authentieke orde die de identiteit (afb.) van status en de beroepsmatige bezigheid definiëert (afb.). Zoals bekend staat dit altijd heel dichtbij en niet ver van de alledaagse werkelijkheid. Een simpele arbeider te zijn zou moeten worden herkend als een gerespekteerde sociale positie. Handel drijven zou niet moeten worden veroordeeld als zijnde slecht vanwege het winstmotief. Heerschappij van de militaire, burgerlijke of nobele soort zou moeten worden geëxcuseerd als een praktische noodzaak ondanks de demonische neigingen ervan. Ten slotte zou men altijd moeten proberen de geestelijke en wetenschappelijke autoriteiten te respekteren, hoever van de alledaagse werkelijkheid verwijderd hun oordeel ook moge zijn. Status van gehuwd zijn, als vrijgezel of teruggetrokkene aktief zijn, of wijsheid op de vrije baan te zijn, zouden niet boven elkaar moeten prevaleren. Met deze richtlijnen in gedachten, zou een redelijke, ordelijke samenleving met duidelijke identiteiten mogelijk moeten zijn.  

 

         0) Wees consequent.

Niet volledig consequent zijnde naar je imago of het tijdelijke van de rollen die je speelt, moet je nog steeds consequent zijn wat betreft de regulerende principes zoals afgeleid van de eeuwige waarden van delen, helpen, reinheid en waarheid. Het nivo van respekt dat vooruitgang boekt op basis van deze principes kan ver uiteenlopen wat betreft status, oriëntatie of levensfase. Het ene uiterste kan betekenen dat alles alleen voor de gemeenschap wordt opgeofferd, terwijl het andere uiterste kan betekenen dat alles wordt opgeofferd ter wille van het delen van de onafhankelijkheid. Op dezelfde manier kan zorgen inhouden dat men een gemeenschap heeft die voorziet in alle behoeften van wederzijdse zorg aan de ene kant, terwijl het andere uiterste het beeld geeft van iedereen succesvol in het voor zichzelf alleen zorgen zonder in iets anders te voorzien. Ook reinheid kan betekenen dat allen totaalonthouders zijn alleen maar kinderen van het laboratorium krijgende, terwijl voor het andere uiterste alle seks o.k. zou zijn zo lang als het zich veilig afspeelt binnen de grenzen van de wet. Wat betreft de waarheid kan men een samenleving hebben vrij van alle drugs, nicotine, koffie, thee, chocola, of wat voor intoxicatie dan ook, terwijl aan de andere kant kan worden gekozen voor het stellen van grenzen middels politieverordeningen en accijnzen. Op een of andere manier moeten deze waarden echter worden uitgeoefend. Meestal ziet de werkelijkheid eruit in de vorm van matiging wat betreft intoxicatie, voorbehoeding wat betreft het sexuele, regulatie wat betreft financiële speculatie, en compensatie wat betreft het medeleven dat b.v. met vleeseten gevaar loopt. (afb.) Ze vergeten is een val van de algemene discipline en vormt een bedreiging voor de continentie van de kultuur.  

 

         p) Wees altijd bereid materiële doelen op te geven.

Dit is een regel voor de levenshouding. Het betekent dat iedereen van alles en nog wat kan doen daar men van buiten niet kan zien wat voor principe aan de binnenkant werkzaam is. Een crimineel persoon kan een agent in burger zijn, terwijl een geesteszieke een wetenschapper kan zijn die de psychologie in participerende observatie bestudeert. Beslissend is de houding van bereidheid de materiële doelstelling op te geven ter wille van het principe. Alle grote religies zijn gebaseerd op deze regel: de zondaars gaan door met zondigen, en de gevallenen gaan door met vallen, zolang de Heer genadig is alle soorten en variaties te vergeven die aldus naar de banken der boete worden geleid. Eén betreurde zwakheid is zo meer waard dan een ontkend vermogen(afb.). Deze regel is eveneens de geheime formule voor vooruitgang in het algemeen (afb.), zowel materIëel als geestelijk. Bereid het materiële op te geven, wordt het materiële meer recht gedaan er nog steeds mee omgaande, terwijl het inwisselen van het vruchtdragende motief voor het motief van het onderhouden van de ziel ook de verborgen bronnen der intelligentie onthult. 

 

         q) Verdedig altijd je eer.

De regel is duidelijk, maar niet de eer. Die moet worden verdedigd. De werkelijkheid is dat geen materiële norm van eer de tijd doorstaat. Derhalve leidt voor dit of dat kiezen altijd tot een val. Je moet voor dit èn dat kiezen, vasthoudende aan de assertiviteitsregel die stelt dat je ergens toe bekennen niet een verdringing kan zijn van iets anders. Er is altijd de neiging van identificatie met welke nieuwe materiële uiterlijkheid dan ook. Dit is de begoochelende aard van de materiële natuur. Als de eer van dit of dat moet afhangen, met een val als gevolg daarvan, wordt het proces valse identificatie genoemd. De eer zou altijd moeten worden hooggehouden met het belang van de ziel voor de geest. Om oorlog te voorkomen moet je op je hoede zijn voor de verdringing die de begoocheling van de keuze met zich meebrengt; het gaat daarom om het creëren van keuze, niet om het afdwingen van één of andere keuze. Iedereen die acht slaat op de natuur zal de werkelijkheid van deze waarheid inzien (afb.).

Het probleem met het verdedigen van de eer is de identificatie. Kiezend voor bewustzijn, waar moet je dan aan vasthouden? Het is het eeuwige probleem van de vorm van God die God zelf niet is. Al gauw is er een gouden kalf geschapen welk inderdaad een vorm van God is. Maar de geboden vergeten was niet wat bedoeld werd. Het is niet zo zeer slecht een vorm van God te scheppen, het is slecht idolaat te verwilderen. God is geld, maar geld is niet God. God is tijd, maar de klok aanbidden houdt de duivel nog niet buiten deur. Dus, wat betreft tijd en geld mogen er dan verschillen van vorm zijn, maar ze kunnen elkaar niet verdringen. Wat betreft tijd kunnen er verschillende tijdvormen bestaan, maar de mensen, de vrije mens, zal voor zichzelf beslissen welke tijd hem het best van pas komt. Je hoeft alleen maar de eer van de vrijheid te verdedigen. Werkend voor de vrijheid van keuze is er geen valsheid van eer; het is de definitie van het post-moderne. Of er al dan niet sprake zal zijn van enige restauratie hangt af van de democratische keuze van de mensen.  

 

         r) Zwijgen is goud.

Materiële aktiviteit weerstaat het verstandige. Na denken zou er aktie moeten zijn, maar na de aktie zou er ook heroverweging moeten zijn. Vergissen is menselijk. Daarom is zwijgen goud en spreken zilver. Zonder te kiezen voor de stille wereld der gedachten waar alleen de innerlijke stem wordt gehoord in den beginne en ten slotte, is er geen berouw mogelijk en ook geen correctie. Dit is een ramp die zich niet mag voltrekken. Het gevolg van spreken en handelen zonder voorafgaande en erop volgende reflektie betekent gevangen te zitten in een neerwaartse spiraal van valpartijen die leiden tot oorlog en vernietiging. De essentiële dreiging van het zilver wordt gevormd door de onwetendheid. Voor de ander houdt men het beeld hoog van de wijsheid, maar zich ontwikkeld hebbende tot een diktator (de Schrift, de associatie in de geest en de innerlijke leraar missende) is de vernietiging een feit. Schepping zonder reflektie leidt tot vernietiging. Dat is de ware betekenis van het gouden stilzwijgen (afb..) De monniken zijn altijd doorgegaan met hun gebeden tot de politici zich hadden uitgeleefd en spijt hadden gekregen.

Onwetendheid betekent tekort schieten in kennis, daar de trots over de reeds bekende zaken niet afdoende is. De geschiedenis leert altijd dezelfde les: een nieuwe wereld is onvermijdelijk, maar de verbijstering in de zilveren kilte der valse identificatie vindt altijd plaats. Ten einde massale oppositie en gewapende konflikten te voorkomen vormen parlementaire discussie, oppositie en de val van democratische leiders de oplossing. Nieuwe dingen worden geschapen en bevorderd. Oude zaken moeten opnieuw worden verdedigd. Dit is de moderne-postmoderne-restauratie-cyclus. Het is een natuurlijke wet: mutatie-coexistentie-reintegratie in herhaling. De meest geschikten overleven en blijken een ontwerp voor alle doeleinden te vormen: de complexiteit neemt toe. Dit is evolutie. Daarom werken mensen niet op zondagen en op zaterdagen, terwijl uitbreiding naar een alternatief schema er zelfs dagen aan toevoegt van (media-)rust, studie en feestelijkheid door verdere regulatie (zie tabellen).  

 

         s) Klaag niet meer dan nodig is.

Wat betreft klagen geldt als eerste vraag: heeft men het recht te klagen? Er bestaat een verschil tussen hysterie en onthulling. De hystericus heeft behoefte aan aandacht, maar onthult niet wat de ware boodschap is. Dit is pathologisch. De ware klacht is degene die het belang van de ziel onthuld. De hystericus pleitend voor de gehechtheid aan het tijdelijke van het één of andere is een onterechte klager. In plaats van zelf te handelen kunnen diegenen neurotisch over het onvermogen de vrijheid van keuze te verdragen, beschuldigen en projecteren. De anderen worden soms beschuldigd en/of zelfs God genoemd, alleen maar om te ontsnappen aan het zelfverantwoordelijke. Klagend, schijnt de behoefte van de ziel te bestaan uit het krijgen van aandacht. Natuurlijk is het de ziel, de reflektie van gerechte zelfherinnering die aandacht behoeft, maar we lopen telkens in dezelfde valkuil. Het loopt er altijd op uit dat men de show steelt en men berouw heeft als het feestje ten einde is. Het is eenvoudigweg zeer moeilijk niet verstrikt te raken in een éénrichtingsverkeersstraat die op zichzelf 'heilig' kan zijn, maar de duivel blijkt te wezen die de rest van de heiligheid te niet doet(afb.). Dus moet de conclusie luiden dat de klacht ter wille van enkel de aandacht moet worden herkend als zijnde onrechtgeaard. Aan rechtgeaard klagen is een complexiteit van oorzaak en gevolg te onderkennen die werk in één of andere opzicht inhoudt. Het begin van dat werk kan bitter zijn naar zijn materiële gevolg: de materie is in wanorde. De symptomen accepterende biedt de behandeling die tot herstel van de orde leidt ruimte voor de vrede-scheppende ziel in een gezond kontakt met de materiële natuur: men draagt de gevolgen, de ziekte is genezen en de vrijheid van keuze is hersteld. Een goede arts zal altijd zeggen: ik kan helpen en bevorderen, maar de genezing wordt volbracht door de ziel zelf.  

 

         t) Ga af op wat bona fide is in geval van hulpbehoevendheid.

Vanwege het niet weten zal een eerlijk persoon altijd een zoeker zijn. Niemand is de volledigheid van de zelfherinnering, aangezien niemand kan claimen het ware zelf of God te zijn. Psychologisch is het zelfs eenvoudigweg dom te claimen het ware zelf gerealiseerd te hebben. Voor een weldenkend mens is er altijd een nieuwe horizon. Daarom is het altijd een stap voor stap voorwaarts en nooit het helemaal bereiken. Het is de paradox van de haas die niet in staat is de schildpad in te halen: hij kan nooit meer dan de helft van de afstand afleggen. Materiëel is dit non-sense, maar voor de ziel bestaat er geen twijfel over. Zoekende heeft men behoefte aan het vertrouwenswaardige dat dan gedefiniëerd wordt als expertise in relatie tot de ziel. In materiële kennis mag men meer weten dan de heilige man, maar een computer is niet een heilige man. Men kan geïnformeerd zijn over de ziel door leraar, boeken en gezelschap, maar informatie zonder gemeenschappelijkheid is leeg. De valse prediker zal pleiten voor de valsheid van de materiële vorm: aanbid dit, hou daarvan, ga daarheen, hou dat vast etc. De bona fide prediker zal vrijmaken terwille van een andere gemeenschappelijkheid: hij zal ter hemel varen, je achterlaten met de verantwoordelijkheid en van binnenuit in de ziel werken. Hij bouwde geen kerken, tempels of pelgrimsoorden. Hij bouwde hart, geest en ziel op: dit is te behartigen, dit is het geestelijk koninkrijk, dit is de ziel die in de hemel is. Het is altijd de materiële truuk van je eigen valse prediking die de boodschap bederft, God in zijn tegendeel veranderende en de gelovige opzadelend met ketterij i.p.v. waarheid. Zo zijn alle scholen genaamd bona fide harde noten om te kraken: oneetbaar zonder het vaste voornemen te gaan voor het smakelijke binnenste van kennis der ziel, de harde schil weggooiend. De uiterlijke verschijningen kunnen puur demonisch zijn als een waarschuwing tegen demonen die niet in staat zijn hun eigen beeltenis te verdragen. Speurend naar wat bona fide is kan naar deze regel niet gezegd worden waar naar toe te gaan of wie te raadplegen. Waar je ook gaat, wie je ook ontmoet: je moet altijd weer naar huis terugkeren. En thuis is waar het hart is. Zolang het huis opgeruimd is, het hart is gezuiverd door het gebod der zelfherinnering, zal men de onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid terug vinden. 

 

         u) Discrimineer niet naar geslacht, religie,
                                 politieke voorkeur, ras,
status of beroep.

Natuurlijk is het nodig te discrimineren in de zin van je bewust zijn van verschillen. Zelfs twee identieke moleculen nemen een andere plaats in in de tijdruimte (afb.). Het gaat er niet om het het gebod van het bewustzijn te weerstaan dat zegt de verschillen te zien. Op dezelfde manier als men zich moet herinneren dat ziel zelfherinnering is, terwijl niet alle zelfherinnering de ziel ten dienst staat, moet wat dit betreft eveneens worden geweten dat het zien van verschillen in het belang van bewustzijn niet inhoudt dat het maken van een onderscheid in het belang van bewustzijn is. Zoals met het verdedigen van de eer moet men geïnteresseerd zijn in het niet verliezen van het verstand door valse identificatie. Ondanks de geslachtelijke identiteit, het belang van je eigen raciale cultuur, religie of wat voor materiële vorm dan ook, de werkelijkheid van de ziel, het belang van gewetensvolle zelfherinnering verandert niet. De vorm van de zelfherinnering foutief aanzien voor het doel ervan dat het zich zelf herinnerende zelf is is de definitie van verbijstering. 

 

         v) Hou de vertoning gaande: toon je kracht.

Consequent zijn, volhouden, vasthouden aan het principe van de ziel, moet niet betekenen dat je vervalt in materiële nalatigheid. In feite is men in het complexe van oorzaak en gevolg, verplicht gewetensvol te handelen ten einde de meditatie ter wille van de zelfherinnering te realiseren. Alleen met alle respekt wordt de ziel gevonden, niet met de excuses van nalatigheid die nooit vrede met de materiële wereld kunnen brengen en dus niet behouden. Dus, eenmaal de show gestolen hebbende, moet men doorgaan, maar hoe? Het geheime antwoord van de know how is niet te verraden. Verraden deed je al, maar verraad kan niet doorgaan. Evenals het sterven van datgene wat werd verraden, moet ook de verrader sterven. De vraag is dus, hoe je terug te trekken zonder de vertoning kwijt te raken. In de evolutie van de ziel is onthechting het mechanisme waarin het verloop van het zich opnieuw gelijkrichten de voortzetting van de vertoning uitmaakt. Dit kan alleen bestaan bij de gratie van het ontwikkelen van kracht. Het onttrekken van je energie aan het begrip van materiële bezitterigheid noodzaakt de herintegratie van lichamelijke en geestelijke kracht. Oude integraties die reeds lang vergeten waren doemen weer op en nieuwe capaciteiten ontwikkelen zich in de transformatie van de gelijkrichtende vertoning. Het geheim van het weten hoe wordt gevonden in het zich herverbinden van het oude ego-belang ,met het nieuwe belang van de orde van de ziel. De vertoning gaat door, de verschijning verschilt. Van vervreemd raakt men gelijkgericht. 

 

         w) Ga met de stroom mee.

Natuurlijker wijze beweegt de stroom zich van de bergen naar de zee. Op de zelfde manier beweegt de stroom van het leven zich van de hemel naar de aarde. Men moet van zijn eigen narcistische voetstuk afkomen en nederdalen in de wereld van het medeleven. In de hemel is geen medeleven nodig. Geen genade, geen liefde, geen liefde, geen God, geen God, geen leven. Zo daalt men af. Met de wil hiervan wordt de val van de ziel opnieuw begrepen met het subtiele verschil van de ervaring. Hartstocht is het gevaar van de neerwaartse aktie en zelfs de waanzin der indolentie is daar. Niet tot handelingen willen overgaan kweekt de valse hartstocht en niet in beweging willen komen kweekt de waanzin. Hartstocht zou over de liefde gaan: de wereld een vrouw, de geest een man en de man moet de vrouw liefhebben. Gelijkelijk zou de waanzin een object hebben: "ik ben gek op mijn lieveling maar niet waanzinnig omdat ik haar mis". Dus, zoals het verhaal gaat, schept de man zichzelf een object van liefde en waanzin. Dit is een oorspronkelijk gegeven. Het is de aard van de mens een jaloerse knutselaap te zijn altijd gek over het onbereikbare ideaal van het altijd-gelukkige en altijd hartstochtelijk over de belangen van de wereld.

Zoals iedere man weet die een vrouw heeft: men moet zich schikken. Niet alleen is zij een levende persoon, ook de wereld is een levend ding, niet een blokkendoos waar je onbezonnen mee mag knoeien. Daarom moet men met de stroom mee gaan. In de neerwaartse stroom kan men in vrede alles alleen maar zien stil staan als men eveneens naar beneden gaat. Er tegenin zwemmen zal de botsing met de dubbele snelheid geven. Het vaartuig om de stroom mee af te zakken is het schip van de regels. Deze regels behoeven geen prediking evenals de die boot geen riemen nodig heeft. Alleen het roer of de peddel der timing is nodig om niet vast te lopen op zandbanken of in draaikolken. 

 

         x) Refereer minimaal.

Een schip behoeft een anker, dus is minimale referentie noodzakelijk. Het probleem doemt op als het schip duizend ankers heeft waarvan er altijd wel een paar uitgeworpen zijn. Op die manier komt men nergens. Referentie betekent dat de plant een wortel heeft. Van een fundamentele grond ontstond de werkelijkheid (afb.). Maar een roos kan niet plotseling een boom zijn. Om een roos te blijven moet ze trouw blijven aan haar wortel. Een roos vragen waar haar prachtige geur vandaan komt kan ze zo ook niet aan de boom refereren. Daarom, hoewel we een tuin vol referentie hebben, kan er nog steeds alleen rechtgeaarde referentie zijn aan de ware wortel, niet aan de wortel die op de zelfde manier in die tuin groeit. De apollinische wortel van de onthulde boodschap neemt het op tegen de basis-houding van de waardevrije wetenschap: het gaat over de beschrijving van de menselijke werkelijkheid zonder zich te bekennen tot een andere set waarden dan de apollinische. Apollinische waarden zijn de waarden van het persoonlijke in de goddelijkheid van de wijsheid. Het gaat niet zozeer om het tegendeel: het dionysische van de viering. Noch gaat het om het amo(u)r-euze van het bedrijven van de liefde of het psyche-ologische van de zelfreflektie. Het apollinische heeft betrekking op waarheid, bewustzijn, en de schoonheid der verrukking; op het blijvende, wetende en gelukkige. Vanwege de verliefdheid lijdt de psyche aan onwetendheid: ze weerspiegelt niet de antwoorden der wijsheid, noch de vragen. Het apollinische vormt het antwoord op het psychologische probleem en staat model voor het heil der eeuwigheid, de goedheid en de schoonheid als de ware weelde (afb.) en het tegendeel van het dionysisch hedonisme. 

 

         y) Goedheid vóór passie.

Hartstocht is een natuurlijk gevolg van het leven; een geaardheid van de natuur (afb.) De wereld is verleidelijk, het hart smachtend, en de geest in vervoering. Dit is passie; ze wordt gekoesterd en bevorderd als de essentie van het leven en de schepping en niemand kon zonder leven. Het moge allemaal zo zijn, van het indolente van de onwetendheid,kan niet worden ontkend dat de verantwoordelijkheid van de hartstocht het betere is. Maar passie kan niet een doel in zichzelf zijn. Passie leidt ook tot misdaad en oorlog. Ze kan worden herkend als de gezonde weerzin tegen passieve onbeweeglijkheid en de daaruit volgende waanzin. Niettemin, op zich zelf kan ze niet zuiveren van de besmetting van de waanzin: verstandig zijn wordt opgeofferd in naam der liefde en zonder de afremmende kracht loopt dit vroeg of laat uit op oorlog. Daarom is God, of de kultuur van de goddelijke inhibitie, gedefinieerd als het absolute van de goedheid, waarin de duivel de gepersonifieerde werkelijkheid van het niet zo willen zijn is. Goedheid is de fundamentele aard van de ziel terwijl het fundamentele aard van het ego bekend staat als zijnde de hartstocht. Voor de hartstocht is er altijd het materiële motief zoals er voor de ziel geen andere waarde echt betekenisvol is dan de continentie der goedheid. Woede als de schaduw der hartstocht, is zo bezien een vorm van onwetendheid, terwijl de verzotte goedheid der gehechtheid kan worden herkend als soortgelijk groeiend in dezelfde tuin. Waarheid, mededogen en ontzeggingen zijn altijd de secundaire waarden van de ziel die onderworpen is aan het gebod der eeuwige goedheid.

 

         z) Bekrachtig wat je wilt.

Ten einde b.v. met geld of andere privileges of erkenning te kunnen bekrachtigen moet men eerst weten wat men dient zo dat wordt geweten wat gewenst is. Het democratisch principe is in zichzelf politiek van nut, maar om de leiding te nemen volstaat ze niet. Men kan niet botweg de onwetendheid der massa's dienen en daar een ordelijke en rechtgeaarde wereld van verwachten. Het democratische wordt beheerst door het lustprincipe van het dionysisch motief: zij, terecht, willen feest vieren. Het werkelijkheidsprincipe van het apollinische motief schrijft de leiding van de samenleving haar waarden voor (afb.). Bekrachtiging moet dus worden gegeven aan het bewijs van de fundamentele kwaliteiten van de ziel: houdt men stand; beloning. Ondersteunt men het gelukkige: beloning. Overstijgt men: beloning. Zonder deze helderheid van bekrachtiging kan de werkelijkheid van de ziel nooit vooropgaan als de opzet van dienstbaarheid in de samenleving. Mensen die verdriet veroorzaken, slechts een schijn van goedheid handhaven, en wiens bewustzijn zelden boven de gordel uitkomt kunnen niet worden beloond boven een redelijke standaard van sociale zekerheid om hen te weerhouden van het vervalsen van het gezag. Maar fundamentele aanpassing moet echter wel onvoorwaardelijk worden beloond en dezelfde status van lidmaatschap in de samenleving krijgen. Vrede-bewarende mensen die van de sociale zekerheid leven zouden niet een mislukking om te werken moeten worden genoemd, om niet te zeggen werkeloos, maar moeten worden behandeld als gelijkwaardige leden van de samenleving hoewel niet met de hoogste achting voor hun minimale tot verwaarloosbare materiële bijdrage. De kansen keren en dit spel van bepalen wie waaraan bijdraagt ontkennen, is kostbaarder dan alle sociale zekerheids beloningen gegeven tesamen. Het roven van de eer van gelijksoortig aangepaste mensen is als moord of sociale zelfmoord met geen ander gevolg dan een burger- of internationale oorlog van mensen tegen mensen.

 

 

         
       


  

check